รู้ยากและละยาก
ไม่ใช่ว่าเราไม่รู้อะไรเลย แล้วก็มีใครคนหนึ่งมาบอกให้เราทำจนกระทั่งเราทำแต่ว่าปัญญาไม่ได้รู้อะไรเลย ไม่ได้ละการไม่รู้ลักษณะของสิ่งที่กำลังปรากฏ ทั้งๆ ที่สิ่งที่กำลังปรากฏกำลังมี รู้ยาก และละยาก ต้องอาศัยการฟัง ขณะนี้ไม่ใช่เรา มีความมั่นคงที่จะรู้ว่าไม่ใช่ขณะอื่น แต่ขณะที่มีสิ่งใดปรากฏแล้วไม่รู้ความจริง ขณะนั้นก็เป็นเราอย่างหนึ่งอย่างใดด้วยทิฏฐิ (ความเห็นผิด) หรือว่าด้วยมานะ (ความสำคัญตน) หรือด้วยความพอใจในสิ่งที่กำลังปรากฏ
ที่มา ...
หมายเลข 11488
23 ม.ค. 2567