เหตุใดจึงมีพระวินัยบัญญัติไม่ให้พระรับเงินทอง
พระภิกษุเป็นนักบวช เป็นบรรพชิต เป็นผู้สละทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อการละกิเลสเพื่อการเป็นพระอรหันต์ บรรพชิตเป็นผู้ที่ไม่มีเครื่องกังวล มีชีวิตอยู่อย่างสงบสุข ถ้าบรรพชิตมีเงินทอง จะทำให้เป็นเครื่องกังวล เป็นห่วง ต้องคอยเก็บรักษา เงินทองเป็นที่ต้องการของคนทั่วไปรวมทั้งโจรด้วย เพราะทรงเห็นโทษของการมีสิ่งของที่มีค่า จะทำให้บรรพชิตอยู่อย่างมีความสุข จึงทรงบัญญัติสิกขาบทนี้เพื่อประโยชน์ ๑๐ ประการ
โปรดอ่านต้นบัญญัติและประโยชน์ ๑๐ ประการ จากพระวินัยปิฎกโดยตรง ...
พุทธบริษัทในครั้งพุทธกาล ส่วนมากเข้าใจพระธรรม ที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง และ เข้าใจถึงอัธยาศัยของตนเองว่า ควรประพฤติ ปฏิบัติธรรมในเพศใด เช่น ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี แม้จะบรรลุเป็นพระโสดาบันแล้ว ท่านก็ไม่ได้บวช ยังเป็นฆราวาสทำธุรกิจการงานของฆราวาสต่อไป แต่ผู้ที่บวชเพราะฟังธรรมแล้ว รู้ตนเองว่าไม่มีอัธยาศัยในการเป็นฆราวาสต่อไป ไม่ต้องการคลุกคลีกับรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสทางกาย เช่น ท่านรัฐปาละ พ่อแม่ของท่านขนทรัพย์สมบัติมากองให้ท่านมากมายสูงท่วมหัว ท่านได้บอกว่า นำไปทิ้งแม่น้ำคงคาให้หมด เพราะทรัพย์นั้นแหละจะทำให้ผู้ติดข้องในทรัพย์นั้น เป็นทุกข์ คือ บวชทิ้งเงิน นะครับไม่ใช่บวชรับเงิน
เงินและทองคู่ควรกับผู้ใด รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ก็คู่ควรกับผู้นั้น
เงินทองไม่สมควรแก่สมณะ เป็นเหตุให้เกิดความยินดีติดข้อง ถ้าการสละวัตถุภายนอก เช่น เงินทองไม่ได้ จะสละกิเลสที่เหนียวแน่นภายในได้อย่างไร
ที่ทำงานจะมีการนิมนต์พระมาฉันเพล ก็เลยคิดจะทำสังฆทาน โดยส่วนตัวคิดว่าจะถวายพวกอาหารบำรุง หรือยารักษาโรคต่างๆ แต่คนที่ทำงานบอกว่าวัดนี้เป็นวัดที่มีชื่อเสียง และมีคนบริจาคมากอยู่แล้ว ของเหล่านั้นอาจจะเกินความจำเป็น และให้บริจาคเป็นเงินมากกว่า เพราะที่วัดแห่งนี้ มีโครงการมอบทุนการศึกษาให้กับเด็กยากจน และอีกคนกล่าวว่า เราถวายเป็นสังฆทาน เป็นของส่วนรวม (พระท่านไม่ได้ใช้ส่วนตัว อันนี้ตามความเข้าใจ) ถ้าเราถวายเงินให้กับพระเพื่อจุดประสงค์นี้จะเป็นการสมควรหรือไม่ หรือควรไปบริจาคโดยตรงกับที่วัดคะ โดยส่วนตัวคิดว่าไม่เหมาะสม น่าจะไปถวายที่วัด
รบกวนช่วยตอบด้วยนะคะ
ถวายเป็นสิ่งของที่เหมาะสมกับพระภิกษุดีกว่า เพราะไม่ทำให้ท่านต้องอาบัติ ไม่ทำให้พระท่านผิดวินัย ไม่ทำให้พระท่านเศร้าหมอง ถ้าถวายเป็นสิ่งของที่จำเป็น เช่น ผงซักฟอก สบู่ ยาสีฟัน และยารักษาโรค ท่านสามารถนำไปใช้ส่วนตัวได้ เพราะพระภิกษุท่านเป็นตัวแทนของสงฆ์มารับวัตถุทาน ของนั้นก็ตกเป็นของภิกษุผู้รับ ถ้าเราคิดว่าที่วัดท่านมีสิ่งของเหล่านี้มากแล้ว แต่ไม่มีใครถวายเลย ท่านก็ไม่มีใช้ การถวายสิ่งของไม่ทำให้ท่านต้องอาบัติ แต่การถวายเงินทำให้พระท่านต้องอาบัติ ชื่อว่าเรามีส่วนในการทำลายพระวินัยด้วย
