ความเป็นมิตร เป็นเพื่อน คือเมตตา

เพราะฉะนั้นความเป็นมิตรก็คือสภาพธรรมที่เป็นอโทสะ แล้วก็มีความเป็นเพื่อน ความเป็นเพื่อน ความหมายของเพื่อน ไม่ใช่เพียงแค่คำ แต่จะต้องมีความจริงใจด้วย ว่าเพื่อนคือผู้ที่เราพร้อมที่จะช่วยเหลือ

เพราะฉะนั้นขณะใดที่เรามีความเป็นมิตรกับใคร ขณะนั้นคือลักษณะของเมตตา บางคนก็แผ่เมตตาไกลเลยถึงข้างใต้ ข้างบน ทางขวาง อะไรอย่างนี้ แต่ว่าพอเห็นหน้าคนอื่น เป็นไงคะ บางคนหน้าตาอาจจะรู้สึกว่าน่ากลัว ใช่ไหมคะแต่ความจริงเขาอาจจะใจดีก็ได้ แต่คนที่เห็นงู เห็นสัตว์ร้าย เห็นคนที่หน้าตาน่ากลัว ใจขณะนั้นเป็นมิตรหรือเปล่า ถ้าเป็นมิตรสามารถที่จะยิ้ม ช่วยเหลือ ทักทาย หรืออะไรก็ได้ ด้วยความจริงใจพร้อมที่จะให้คนนั้นมีความสุข นั่นคือเมตตา

เพราะฉะนั้นต้องมีเมตตาในชีวิตประจำวัน เมื่อเข้าใจลักษณะของเมตตา แต่ไม่ใช่โดยไม่เข้าใจลักษณะของเมตตา ก็พยายามจะไปท่อง ท่องเสร็จแล้วก็ตกใจ บางคนเห็นงู แล้วเขาก็แผ่เมตตา จริงๆหรือเปล่าคะ หรือว่ากลัวงู ก็เลยแผ่ เพื่อว่างูจะได้ไม่กัด

นี่ก็ไม่ตรงนะคะ ธรรมเป็นสิ่งที่ตรง และเป็นความเข้าใจจริงๆ เพราะฉะนั้นถ้ายิ่งเข้าใจธรรม เราก็เป็นผู้ที่ตรงต่อตัวเอง และก็ตรงต่อบุคคลอื่นด้วย แล้วก็เป็นผู้ที่เข้าใจจริงๆ ไม่เอาอกุศลมาเป็นกุศล เพราะเหตุว่ากลัวแท้ๆ ก็ยังบอกว่าเมตตา แล้วก็ท่องไปกลัวไป ก็เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง

ต่อไปนี้จะเมตตาใครไม่ยากใช่ไหมคะ เป็นเพื่อนแท้ แล้วก็หวังดีพร้อมที่จะเกื้อกูล ไม่ว่าจะเป็นคนรู้จักหรือไม่รู้จัก แล้วเป็นคนแปลกหน้า หลงทางมาอย่างไรก็ได้