เราอยู่ในโลกของความคิดนึกตลอด

ธรรมเป็นเรื่องจริงที่ปัญญาจะค่อยๆ รู้ความจริงว่า เราอยู่ในโลกของความคิดนึกตลอด สิ่งที่ปรากฏทางตานี้เป็นของจริงอย่างหนึ่ง ส่วนความคิดนั้นเป็นอีกอย่างหนึ่งอีกขณะหนึ่ง พอเสียงมากระทบหู เราก็คิดแต่ในเรื่องของเสียงที่กระทบหู เป็นเสียงสูงๆ ต่ำๆ แต่สร้างเรื่องมหาศาล สุขทุกข์ก็มาจากการที่เราไปปรุงแต่งเอาจากสิ่งที่กระทบหูแล้วก็หมดไป เพราะฉะนั้นปัญญาของเราจะเริ่มรู้ปรมัตถธรรม คือ สิ่งที่มีจริง ไม่ต้องเรียกชื่อก็ได้ เรียกก็ได้ แต่สิ่งนั้นมีจริงๆ