สติระลึกหรือไม่ระลึก

ผู้ฟัง เมื่อครู่ท่านอาจารย์ก็กล่าว บอกว่า สมาธิ ไม่ใช่ ว่าจะมาเพ่งอะไรอย่างหนึ่งอย่างใด ถ้าเผื่อน้อมมาถึงการพิจารณาที่ท่านอาจารย์ได้แสดงเกี่ยวกับการเจริญวิปัสสนา ตรงนี้ก็เหมือนกัน ใช่ไหมคะอาจารย์ ที่ไม่ใช่ว่า จะมาคอยจ้องเพ่งที่ว่าอะไรจะเกิด เดี๋ยวจะได้ยิน เดี๋ยวจะแข็ง อะไรตรงนี้ก็ผิดเหมือนกัน ใช่ไหมคะ

ส. ปัญญาเป็นความเห็นถูกซึ่งทำหน้าที่ละความเห็นผิด ละความติดข้อง ละอกุศล

ผู้ฟัง อาจารย์คะ ถ้าอย่างนั้น ถ้าเผื่อสติไม่ได้เกิดระลึกถึงสภาพอะไรเลย ก็ไม่ได้มีการปฏิบัติเกิดขึ้นสิคะ

ส. ก็ปฏิบัติอย่างไรคะ ปฏิบัติที่นี้คืออะไร ไม่มีการปฏิบัติหมายความว่าอย่างไร มรรคมีองค์ ๘ เป็นใครจะปฏิบัติ หรือว่าเป็นหน้าที่ของมรรคแต่ละองค์ที่เกิดขึ้น ทำหน้าที่ของมรรคนั้นๆ

ผู้ฟัง คือตอนนี้ดิฉันยังไม่เข้าใจไม่ได้ตรง ก็คือว่า ถ้าเผื่อว่าจะไปคอยรอ ที่ว่าตรงนี้แข็ง หรือได้ยินเกิดขึ้น ตรงนี้ก็เหมือนว่าจดจ้อง

ส. ถ้ามีความเข้าใจ ไม่มีรอ เพราะว่ามีสภาพธรรมะตลอด จะรออะไร ไม่เคยขาดสภาพธรรมะเลย แต่ว่าสติระลึกหรือไม่ระลึก ไม่ใช่ว่าต้องรออันหนึ่งอันใด

ผู้ฟัง ตรงนี้ค่ะ ที่เรียนว่า สติไม่ได้ระลึก

ส. เพราะอะไรคะ อยาก ให้ระลึก แล้วไม่ระลึก ก็เดือดร้อนเมื่อไรจะระลึก นี่ไม่ใช่ความเห็นถูก ความเห็นถูก คือ ขณะนี้เป็นสภาพธรรมะ ฟังให้เข้าใจ แล้วก็เมื่อไรที่สติเกิด เมื่อนั้นก็มีปัญญารู้ว่า ขณะนั้นสติระลึก ไม่ใช่เรา

ผู้ฟัง แสดงว่าต้องฟังจนเป็นเหตุปัจจัยให้สติระลึกสภาพนั้นๆ

ส. เคยหลงลืมสติมานานเท่าไร

ผู้ฟัง ตลอดเวลา

ส. กี่ชาติ

ผู้ฟัง นับไม่ถ้วน

ส. ก็ต้องทราบสิคะว่า มีเหตุที่จะให้หลงลืมสติมากกว่าสติเกิด