สิ่งที่ควรพลัดพราก
เมื่อไหร่กิเลสมากมายที่สะสมมาแสนนานฝังแน่นอยู่ในจิตใจ จะพลัดพรากจากไป และกิเลสจะพลัดพรากจากไปจากจิตใจได้อย่างไร
ท่านอาจารย์ ทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังปรากฏเดี๋ยวนี้เที่ยงหรือเปล่า ฟังแล้วเข้าใจว่าอย่างไร ถึงไม่ปรากฏ แต่ฟังแล้วค่อยๆ ไตร่ตรองว่า สิ่งที่ปรากฏทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ทุกอย่างที่มีในชีวิตตั้งแต่เกิดมาจนถึงเดี๋ยวนี้เที่ยงไหม ไม่เที่ยง แปรปรวน เปลี่ยนไป ดับไปไม่กลับมาอีก และสิ่งที่ดับไปแล้วไม่มีเหลือ แต่โลภะความติดข้อง และความยึดถือยังเหลืออยู่ในจิต สะสมไปพร้อมจะพอใจอีก ยึดถือว่าเป็นตัวตนอีก
เพราะฉะนั้น แม้สิ่งที่เราพอใจมากมายก็ไม่เที่ยงเลยจริงๆ เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป แปรปรวนตลอดเวลา แต่สิ่งที่ทิ้งไว้สะสมอยู่ในจิตที่ไม่พรากไปเลยก็คือ ความไม่รู้ และการยึดถือ
เพราะฉะนั้น มีประโยคที่ว่า ขณะใดก็ตามที่รู้แจ้งสภาพธรรมะที่ไม่เกิด คือ นิพพาน กิเลสทั้งหลายก็พลัดพรากจากไป ดีไหมคะ อย่างอื่นพลัดพรากอยู่เรื่อยๆ แต่กิเลสไม่เคยพลัดพรากจากไปเลย สะสมอยู่ในใจ แน่นสนิทพร้อมมีปัจจัยให้เกิด แต่เมื่อรู้ความจริง อริยสัจจะ รู้แจ้งสภาพธรรมะที่เป็นสภาพธรรมะเดียวที่สามารถดับกิเลสได้ เมื่อนั้นกิเลสที่สะสมมาก็พลัดพรากจากไป ไพเราะไหมคะ เมื่อไรจะถึงเวลาที่กิเลสจะพลัดพรากจากไปเสียที เพราะอยู่กันมานานแสนนาน เกิดเมื่อไร ชาติไหน ก็อยู่ด้วยกันไป ติดข้องไป ไม่ว่าอะไรจะปรากฏให้เห็น ให้ได้ยิน ทั้งมีความเป็นเรา ยึดถืออย่างมั่นคง แม้สิ่งนั้นไม่เหลือก็ยังยึดถือว่ามี ยังเป็นเรา ยังอยู่ เพราะกิเลสยังอยู่ในจิต
เพราะฉะนั้น ขณะใดก็ตามที่มีธรรมะที่ดับกิเลส ขณะนั้นที่กำลังประจักษ์ลักษณะของสภาพธรรมะนั้น กิเลสก็พลัดพรากจากไป ไม่กลับมาอีก
เพราะฉะนั้น เป็นสิ่งที่ควรพลัดพรากจากไป แต่สิ่งอื่นที่พลัดพรากจากไปก็ไปติดข้อง ไม่อยากให้พลัดพรากจากไป เพราะความติดข้อง แต่เมื่อไรที่สามารถเข้าใจโทษของอกุศล รู้ว่า กิเลสนั้นเป็นตัวร้าย เป็นพิษอย่างยิ่ง ทั้งวัน เหมือนกินยาพิษอยู่ตลอดเวลาที่ทำให้เดือดร้อน เพราะสิ่งที่อยู่ข้างนอกที่น่าพอใจไม่สามารถเข้าไปอยู่ข้างในได้ แต่กิเลสตามเข้าไปถึงใจ ทั้งๆ ที่สิ่งที่พอใจอยู่ข้างนอก แต่ความยินดีพอใจเข้าไปถึงในใจ แล้วไม่ออกด้วยจนกว่าได้รู้แจ้งสภาพธรรมะเดียวที่ทำให้กิเลสที่มีอยู่มากมายหนาแน่นพลัดพรากจากไป ไม่กลับมาอีกเลย โล่งใจไหม
อ.อรรณพ ปกติถ้าเราพลัดพรากจากสิ่งใด เราก็จะทุกข์โศกเศร้า แต่พลัดพรากจากกิเลส กลับแช่มชื่น
ท่านอาจารย์ ประเสริฐสุด
อ.อรรณพ ปกติถ้าพลัดพรากจากสิ่งที่รักที่พอใจก็จะทุกข์จากการพลัดพราก
ท่านอาจารย์ ไม่อยากพลัดพรากเลย แต่สิ่งหนึ่งที่ควรให้พลัดพราก กลับไม่คิด
อ.อรรณพ เป็นการพลัดพรากที่ดีที่สุด
ท่านอาจารย์ จนกว่าจะถึงวันนั้น