จะทิ้งประโยชน์หรือ

การได้ฟังพระธรรมเป็นโอกาสที่ดียิ่ง แต่จะได้สาระประโยชน์จากพระธรรม เพื่อเข้าใจความจริง หรือจะทิ้งประโยชน์ที่แท้จริง เพียงเพราะความอยากรู้ ในสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ ด้วยความเป็นเรา

ท่านอาจารย์ ถ้าไม่มีโอกาสได้ฟังพระธรรมเลย ก็น่าสงสาร ฟังแล้วเข้าใจผิด ก็น่าสงสาร เพราะฉะนั้นมิตรที่ดี มีหนทางเดียวคือ พูดวาจาสัจจะ เพื่อประโยชน์ แม้ว่าบางคนคิดว่า ไม่อยากฟัง เหมือนว่าร้าย หรือว่าเหมือนกล่าวร้าย หรือว่ากล่าวโทษ แต่ไม่กล่าวร้าย ว่าร้ายใคร อกุศลไม่ดี จะบอกว่าดีได้หรือ ก็ต้องพูดตามความเป็นจริง ความเห็นผิด เห็นผิดไม่ใช่แต่เฉพาะชาตินี้ ยังจะเห็นผิดต่อไปอีกกี่ชาติ ถ้าไม่ละความเห็นผิด เพราะฉะนั้นก็ไม่ใช่เรื่องของการที่จะเป็นที่รักหรือที่ชัง แต่เป็นเรื่องที่เห็นประโยชน์ของผู้ฟัง ฟังแล้วจะคิดอย่างไรก็แล้วแต่ แต่คำที่จริง ก็แสดงความจริงของสิ่งที่มีจริง ซึ่งเปลี่ยนไม่ได้

ลิงตัวหนึ่ง ได้ถั่วกำมือหนึ่ง แล้วก็ปีนขึ้นต้นไม้ เผอิญถั่วในกำมือตกไปหนึ่งเม็ด ทิ้งหมดเลยถั่วในกำมือ ปีนลงมาหาเม็ดถั่วที่ตก ฟังธรรมมาตั้งเยอะ อยากรู้ตรงนี้ ไม่รู้ไม่ได้ อยากรู้เหลือเกิน ประโยชน์อะไร ติดหรือเปล่า โลภะใช่ไหม เราหรือเปล่า เพิ่มความเป็นเราหรือเปล่า แทนที่จะรู้ว่าขณะนั้นดับแล้ว กว่าจะรู้ว่า เห็นก็ไม่ใช่เรา คิดก็ไม่ใช่เรา ทุกอย่างเป็นธรรมแต่ละหนึ่ง ยากไหม นานไหม ถ้าเรายังมัวติดข้องอยู่ ยังหวัง ยังต้องการสิ่งหนึ่งสิ่งใด ละการที่จะเข้าใจสิ่งที่กำลังปรากฏ

บางคนก็ยังต่อไปอีกถั่วเป็นอะไร ลิงเป็นอะไร เม็ดหนึ่งเป็นอะไร หลายๆ เม็ดในกำมือเป็นอะไร เต็มไปด้วยความฟุ้งซ่านหรือเปล่า เพราะขณะนั้นไม่ใช่กุศลจิตเกิดมาแล้วนี่คิดมาก เรื่องไร้สาระมาก แล้วก็คิดผิดก็มาก อกุศลเท่าไร เกิดแล้วตาย ใครอายุเท่าไรก็ตามแต่ อกุศลเท่าไร กับการที่มีโอกาสจะได้ฟังพระธรรม แล้วก็รู้ว่าสามารถที่จะเข้าใจ เพื่อละความไม่รู้ ในสิ่งที่เรารู้ไม่ได้ เราจะพยายามขวนขวายแล้วจะละความไม่รู้ได้หรือ แต่ในสิ่งที่กำลังมีเดี๋ยวนี้กำลังปรากฏแท้ๆ ควรจะฟังจนกระทั่งค่อยๆ เข้าใจขึ้นใช่ไหม แล้วจะไปรู้อะไร

เพราะฉะนั้นจะเห็นได้ ประโยชน์แท้จริงของการเกิดมาก็คือ ขณะที่ได้เข้าใจพระธรรม ขณะอื่นก็ฟุ้งซ่าน ไร้สาระ เมื่อเป็นอกุศล เรื่องอะไรก็ไม่รู้ และสิ่งที่กำลังปรากฏ ได้ยิน ได้ฟัง ก็ยังไม่สนใจที่จะเข้าใจ เพราะฉะนั้นพูดแล้วคนที่รำคาญใจ อาจมีสักร้อยคน แต่คนที่เห็นประโยชน์ อาจจะมีสักหนึ่งคนก็ยังดี

ผู้ฟัง ไม่อยากจะเป็นธรรม แต่อยากจะเป็นเรา ถ้าเข้าใจตรงนี้จริงๆ ท่านอาจารย์ไม่มีปัญหาเลย

ท่านอาจารย์ เวลาโกรธเกิดจริงๆ ไม่อยากเป็นธรรม ลองสิคะ เวลาโกรธเกิดจริงๆ นี้ไม่อยากเป็นธรรม สู้เป็นเราไม่ได้

อ. ธิดารัตน์ ถ้าเป็นธรรม แล้วก็ไม่โกรธ

ท่านอาจารย์ เพราะเป็นธรรม ขณะนั้นก็เข้าใจ และไม่โกรธ รวมความว่าอยากเป็นเรา เหมือนเดิม เห็นถูกกับเห็นผิด เดี๋ยวก็อยากเห็นผิดแล้ว สบายดีไม่ต้องเรียนเยอะๆ ถ้าใครบอกว่าไม่ต้องเรียนเยอะๆ ชอบไหม ถ้าบอกต้องฟังจนกว่าจะเข้าใจ ทีละเล็กทีละน้อย ไม่สนใจ ลำบาก ต้องมานั่งฟัง ทีละเล็กทีละน้อย