ตื่นเถิดชาวพุทธ

ถึงเวลาหรือยังที่ชาวพุทธจะตื่นขึ้นศึกษาพระธรรมวินัยให้เข้าใจ และร่วมกัน รักษาพระศาสนา โดยกล้าแสดงในสิ่งที่ถูกต้องตามพระธรรมวินัย

ท่านอาจารย์ ถึงเวลาหรือยัง ที่จะตื่นจากความไม่รู้ ว่าพระพุทธศาสนาบริสุทธิ์อย่างไร ในการที่จะชำระสิ่งที่สกปรก ก็ต้องรู้ความจริงว่า จะชำระด้วยอะไร ไม่ใช่ว่าพยุงๆ ทับถมความหมักหมม สกปรกต่อไป แล้วคิดว่านั่นคือกำลังรักษาพระศาสนา เป็นไปไม่ได้เลย ต้องเป็นความเข้าใจถูก ตรง เพราะฉะนั้นพระธรรมวินัย เป็นกาลที่ว่าถูกสมัยหนึ่ง และอีกสมัยหนึ่งไม่ถูก ผิดไปเสียแล้ว ได้หรือไม่ ด้วยเหตุนี้ ไม่ว่าภิกษุในครั้งพุทธกาล มีชีวิตในเพศบรรพชิตอย่างไร ตามพระธรรมวินัย ภิกษุทุกยุคสมัยต้องเป็นอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าแบบเปลี่ยนไปตามกาลสมัย

เพราะฉะนั้นด้วยความไม่รู้ ด้วยความไม่เข้าใจ และคิดจะส่งเสริมพระพุทธศาสนา ก็กลับกลายเป็นทำลายพระพุทธศาสนา ข้อสำคัญที่สุด ถึงเวลาหรือยัง สำคัญมาก ที่ผู้เข้าใจพระพุทธศาสนาจะสละ เสียสละทุกอย่างเพื่อที่จะช่วยกัน ให้คนอื่นมีความเข้าใจที่ถูก มีความเห็นที่ถูก ในการที่จะดำรงพระศาสนาไว้ได้ ต้องเป็นผู้ที่เข้าใจ ถ้าไม่เข้าใจแล้ว ไม่มีทางเลย อย่างไม่เข้าใจพระวินัย แล้วจะดำรงรักษาพระวินัยไว้ได้อย่างไร ไม่เข้าใจพระธรรม แล้วจะดำรงรักษาพระธรรมไว้ได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้เลย เพราะว่าทั้งหมดนี้ มีความไม่เข้าใจมาก่อนนี้นานมาก ก่อนการตรัสรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ต่อเมื่อใดมีคำสอน เมื่อนั้นความเข้าใจถูกก็เริ่มขึ้น และก็จะกลับไปสู่ความไม่เข้าใจเหมือนเดิม ก่อนการที่จะได้ฟังพระธรรม เพราะเหตุว่าไม่เห็นประโยชน์ของการฟังพระธรรม

ด้วยเหตุนี้หนทางเดียวก็คือว่าต้องเป็นผู้ที่ตรง จริงใจเพื่อใคร พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงบำเพ็ญพระบารมี เพื่อใคร นอกจากที่จะทรงตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ยังเพื่อคนอื่น แล้วเราล่ะ เห็นหรือไม่ ถ้าเป็นผู้มีปัญญา จะอยู่เฉยหรือไม่ จะไม่ให้คนอื่นได้มีความเห็นถูกด้วยหรือไม่ นี่เป็นสิ่งที่ค่อยๆ พิจารณา เพื่อจะได้มีความเข้าใจที่มั่นคงว่า ถึงเวลาที่ตื่นชาวพุทธทั้งหลาย จะตื่นขึ้นรู้ความจริงว่า ไม่ได้มีการศึกษาพระศาสนาที่ถูกต้อง แต่ว่ามีคำสอนที่ทำลายคำสอนของพุทธศาสนา เช่น สำนักปฏิบัติ แล้วก็ภิกษุรับเงินทอง นี่เรื่องย่อย เรื่องใหญ่จริงๆ ก็คือว่า นำมาซึ่งกิเลสยิ่งกว่าคฤหัสถ์ มีเงินมีทองมากมายมหาศาลยิ่งกว่าคฤหัสถ์ ทำสิ่งซึ่งคนดีๆ ธรรมดาที่เป็นคฤหัสถ์ก็ไม่ทำ แต่นี่ในเพศบรรพชิต แล้วยังทำสิ่งซึ่งร้ายกว่าที่คนธรรมดา ที่เป็นคนดีซึ่งไม่ใช่บรรพชิตจะทำ

เพราะฉะนั้นอย่าเพิ่งรีบร้อนที่จะคิดอะไร แต่ว่าต้องให้มีความเข้าใจที่ถูกต้องก่อน ว่าตื่นหรือยัง สมควรหรือไม่ สละทุกสิ่งทุกอย่างที่เราไม่อยากจะทำ เพราะอย่างนั้นอย่างนี้ เป็นเห็นประโยชน์ว่าควรทำอย่างยิ่ง เป็นสิ่งที่จะดำรงพระศาสนาไว้ได้ เพราะว่าสิ่งที่ถูกต้องไม่มีผิดเลย กล้าที่จะทำสิ่งที่ถูกต้องเพราะไม่ผิด เพราะฉะนั้นตื่นหรือยัง ที่จะเห็นความจริงว่า ชาวพุทธทุกคนควรที่จะได้เข้าใจธรรม และก็มีความเคารพอย่างยิ่งในพระรัตนตรัย ไม่เผิน และก็ไม่ช่วยกันทำลายพระศาสนาด้วยความไม่รู้ เช่น ชักชวนกันบวช ไม่เข้าใจว่าภิกษุคือใคร แล้วก็ส่งเสริมการไปสู่สำนักปฏิบัติ เพราะคิดว่าถ้าจะทำกุศล ก็ไปสำนักปฏิบัติ ไปปฏิบัติธรรม โดยที่ไม่เข้าใจว่าปฏิบัติธรรมคืออะไร แล้วจะอยู่กันอย่างนี้ต่อไป ด้วยความไม่รู้หรือ และพระรัตนตรัยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอยู่ที่ไหน หาเจอหรือไม่

อ.คำปั่น ที่ท่านอาจารย์ได้กล่าวว่า ตื่นเถิดชาวพุทธ ถ้ากล่าวถึงจุดตั้งต้นจริงๆ ของการที่จะนำไปสู่ความเป็นผู้ตื่นจริงๆ คืออย่างไร

ท่านอาจารย์ รู้ว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นใคร ประมาทหรือไม่ คำสอนของพระองค์ง่ายหรือ ไม่ต้องเรียนก็ได้ แค่จำๆ มา แล้วสำนักปฏิบัติ ปฏิบัติอะไร และทำไมใช้คำว่าปฏิบัติธรรม ปฏิบัติธรรม ไปแล้วทำอะไร ไปแล้วเข้าใจอะไร พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงให้ใครไปสำนักปฏิบัติหรือไม่ ในสมัยนั้นมีสำนักปฏิบัติหรือไม่ แล้วใครทำให้มี มีเพื่ออะไร เพราะไม่รู้ แล้วคนสมัยนี้ บารมีอยู่ที่ไหน ไม่อยากฟังพระวินัย บารมีอยู่ไหน ทุกอย่างเป็นธรรม คำนี้ด้วยแต่ต้น ก็ลืมแล้ว ลืมว่าแม้ขณะนั้นก็เป็นธรรม แล้วเมื่อไรจะรู้ว่า ไม่ว่าอะไรทั้งหมดเลย จะคิดอย่างไร จะทำอะไรก็เป็นธรรมทั้งนั้น ไม่มีวันถึง เพราะเหตุว่าขณะนั้นไม่ได้เข้าใจตามความเป็นจริงว่า แท้ที่จริงแล้วไม่ใช่เรา อะไรจะเกิดขึ้น เกิดแล้วต่างหาก แล้วทำไมไม่เข้าใจ สภาพธรรมที่เกิดแล้วเพราะปัจจัย

มีคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มากมายเท่าไร ๔๕ พรรษา พระวินัยเท่าไร พระสุตตันตปิฏกเท่าไร พระอภิธรรมเท่าไร อยู่ไหน สักคำหนึ่งมีหรือไม่ แม้แต่ว่าทุกอย่างเป็นธรรม เดี๋ยวนี้เป็นกันอีกแล้ว ทุกอย่างไม่ว่าขณะนี้เป็นอะไร แต่ก็ข้ามสิ่งที่เกิด และดับ ไปสู่สิ่งที่พยายามจะให้เป็น ด้วยความเป็นตัวตน ด้วยความต้องการ ด้วยความไม่รู้ ด้วยความติดข้อง จะตื่นหรือไม่ ปลุกเท่าไร ตื่นหรือยัง จะตื่นไหม ถ้าชาวพุทธที่ศึกษาธรรมไม่ตื่น และใครจะตื่น ไม่มีอะไรไปปลุกได้เลย