ถึงไม่เรียกแต่เห็นอะไร
ผู้ถาม คำว่า “บัญญัติ” เราไม่จำเป็นต้องรู้ได้ไหม อย่างที่ผมเห็น ผมก็เห็นว่า ไม่จำเป็นต้องเรียกว่าคืออะไร
สุ. ถึงไม่เรียกแต่เห็นอะไร
ผู้ถาม คือเห็นสิ่งที่ปรากฏในขณะนี้
สุ. นั่นสิคะ เห็นอะไรที่ปรากฏ
ผู้ถาม เป็นรูปอาจารย์
สุ. รูปอาจารย์นั้นคืออะไร
ผู้ถาม คือผมไม่ทราบ
สุ. บัญญัติแล้ว
ผู้ถาม อ๋อ นี่คือบัญญัติแล้ว
สุ. ไม่ต้องไปทำอะไรเลย จะไปกั้นบัญญัติก็ไม่ได้ จะไม่ให้มีบัญญัติก็ไม่ได้ แต่สภาพธรรมเกิดขึ้นเป็นไปอย่างไร ตามความเป็นจริง ก็รู้ตามความเป็นจริงนั้นแหละให้ถูกต้องจนกระทั่งละความไม่รู้ซึ่งก็คืออวิชชานั่นเอง ซึ่งทุกครั้งที่ฟังแล้วเกิดความเข้าใจขึ้น กำลังค่อยๆ ละอวิชชาซึ่งถ้าไม่ละอวิชชา ไม่ละความไม่รู้ จะไปถึงโลกุตตรธรรมได้อย่างไร ไปทั้งๆ ที่ไม่รู้ ไปได้ยังไง เป็นไปไม่ได้เลย เพราะฉะนั้นขณะใดก็ตามที่ฟังแล้วเข้าใจ ขณะนั้นก็กำลังค่อยๆ ละคลายอวิชชาซึ่งปิดกั้นไม่ให้รู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง
ที่มา ...