ทันสมัยเพราะเข้าใจธรรม

พระพุทธศาสนาไม่ใช่เรื่องที่ล้าสมัย เพราะสมัยคือขณะที่เห็น ได้ยิน หรือความรู้สึกนึกคิดแต่ละอย่างที่กำลังเกิดขึ้นขณะนี้เอง ดังนั้น ทันสมัย คือ สามารถรู้ลักษณะสภาพธรรมที่กำลังปรากฏขณะนี้นั่นเอง

ท่านอาจารย์ เขาว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ล้าสมัยหรือเปล่า ถ้าเขาว่าคนที่ศึกษาธรรม ประพฤติปฏิบัติตามคำของพระองค์ล้าสมัย คนนั้นต้อล้าสมัยด้วย ถ้าเขาประพฤติตามแล้วเขาล้าสมัย แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีหรือที่ล้าสมัย สภาพธรรมสมัยใดก็ตาม เป็นจริงตามที่ได้ทรงตรัสรู้ทุกกาลสมัย

อ.อรรณพ แต่บุคคลสมัยนี้ ได้ยินเรื่องในพระไตรปิฏก เขาก็ไม่ได้สนใจว่าจริงหรือไม่จริง แต่ก็คิดว่าเป็นเรื่องที่คนละยุคกันแล้ว คิดกันได้แค่นี้ ไม่ได้คิดถึงความละเอียด

ท่านอาจารย์ คนยุคก่อนเขาไม่เห็นหรือ เขาไม่มีตาหรือ เขาไม่มีหูหรือ เขาไม่มีจมูก ไม่มีลิ้น ไม่มีกาย พอถึงสมัยนี้ก็เหมือนเดิม อะไรล้าสมัย ลองพูดมาเป็นแต่ละอย่างได้หรือไม่ ตา ตื่นเกิดขึ้นเห็น ต้องเห็น ไม่ว่าสมัยใด ล้าสมัยหรือเปล่า คิดก็ต้องคิด ไม่ใช่ตา ไม่ใช่เห็น คิดเป็นคิด สมัยไหนคิดก็เป็นคิด แล้วคิดอะไรก็ตามก็เป็นคิด คิดล้าสมัยหรือ ไม่รู้สิ่งนี้จึงล้าสมัย ถ้าอยากทันสมัยก็ต้องเข้าใจธรรม เพราะสมัยเดียวนี้คือเห็น