ไม่หลงทางที่จะรู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง
ถ้าเราทราบตามความเป็นจริงด้วยความมั่นคงว่าธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา อันนี้ลืมไม่ได้เลย แล้วเราก็จะเป็นผู้ที่ตรงว่าขณะนี้เป็นธรรม ได้ยินได้ฟังว่าธรรมในขณะนี้เป็นอนัตตา ผู้ตรงก็คือว่าแล้วรู้ความจริงนี้แล้วหรือยัง แต่ว่าได้ฟังเข้าใจ เพราะฉะนั้นในขณะนี้ที่สภาพธรรมปรากฏ หนทางที่จะทำให้รู้ความจริงว่าเป็นธรรม อันนี้มีการอบรมได้เมื่อมีการฟังพระธรรม แต่ถ้าชาติไหนไม่ได้มีการฟังพระธรรม เราก็จะมีกุศลระดับอื่นคือกุศลที่เป็นไปในทานบ้าง กุศลเป็นไปในศีลชั่วขณะบ้าง กุศลเป็นไปในขณะที่จิตสงบจากอกุศล เป็นความสงบในขั้นของสมาธิที่ประกอบด้วยความสงบบ้าง แต่จะไม่รู้ลักษณะของสิ่งที่กำลังปรากฏ เพราะฉะนั้นก็ไม่ทราบว่าอีกกี่ชาติที่จะได้ฟัง จะได้เข้าใจถูก ค่อยๆ สะสมความมั่นคงซึ่งเป็นสัจจญาณที่จะทำให้ไม่หลงไปทางอื่นหรือว่าไม่หลงทางที่จะรู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง เพระฉะนั้นการฟังไม่ว่าจะฟังน้อยฟังมากหรือว่าฟังข้อความในพระไตรปิฎก และอรรถกถาก็เพื่อให้เป็นผู้ที่มีความมั่นคง มีความเห็นถูกในความเป็นอนัตตาของสภาพธรรม
ที่มา ...