จบไปพร้อมกับเรื่องราวของแต่ละชาติ

ลองคิดถึงว่าทำไมเราถึงอยู่ในโลกของเรื่องราวซึ่งเป็นเพียงความฝัน เพราะเหตุว่าลักษณะของสภาพธรรมก็เกิดแล้วดับแล้ว เพราะเหตุว่าสภาพนามธรรม และรูปธรรมเกิดดับเร็วที่สุด นึกถึงคำว่า “ที่สุด” ก็แล้วกันว่าเร็วขนาดไหน ขนาดที่ว่าไม่มีการทำให้รู้ได้เลยว่าสภาพธรรมที่ปรากฏนี่เกิดแล้วดับ แล้วก็เป็นอย่างนี้ตลอดเวลาอย่างรวดเร็ว อย่างนายมายากล เขาทำสิ่งซึ่งขณะนี้ใครทำได้บ้างในห้องนี้ที่จะทำอย่างนายมายากล ถ้าไม่ได้ฝึกหัดพอสมควร ทำไม่ได้ แต่อะไรที่ล่อลวงกว่า และก็รวดเร็วกว่านายมายากลก็คือจิต เจตสิกซึ่งเกิดดับ และรูปก็เกิดดับด้วย เพราะฉะนั้นเราอยู่ในความลวงด้วยความไม่รู้ ด้วยโลภะที่ต้องการเพียงเรื่องราวของสิ่งที่ปรากฏ แต่ละภพแต่ละชาติต้องการอะไร ต้องการเรื่องราวทั้งนั้นเลย แล้วจบไปแต่ละชาติก็จบไปพร้อมกับเรื่องราวของแต่ละชาติ

ที่มา ...

พื้นฐานพระอภิธรรม ตอนที่ 232