ขณะที่ไม่หลงลืม
ผู้ถาม จากที่ท่านอาจารย์กล่าวว่าปรมัตถธรรมไม่มีชื่อ แต่ในบางขณะที่มีสติพอที่จะคิดหรือจะระลึกตรงนี้ อย่างแข็งก็ต้องคิดว่ารูปแข็ง
สุ. ถ้าไม่คิด แข็งหายไปหรือแข็งยังอยู่ เดี๋ยวนี้
ผู้ถาม ยังอยู่
สุ. แล้วต้องคิดไหม หรือห้ามคิดไม่ได้ ไม่มีใครห้ามความคิดได้เลยเพราะคุ้นเคยกับความคิด ที่จะไปยับยั้งไม่ให้คิด อย่าหวัง ผิด ใครไม่คิด ใครจะไม่ให้คิด ก็เป็นความไม่รู้ ยึดถือว่ามีเราที่จะทำได้ แต่แข็งชั่วขณะที่กำลังปรากฏ ต้องรู้ความต่างของขณะที่สติไม่เกิดที่ใช้คำว่า “หลงลืมสติ” กับขณะที่ “สติเกิด” ถ้าไม่รู้ตรงนี้ ไม่มีการตั้งต้นที่จะรู้ลักษณะของสภาพธรรมว่าเป็นธรรมได้ เพราะฉะนั้นต้องรู้แข็งเป็นธรรมดา เป็นปกติ และปกติหลังจากที่แข็งปรากฏแล้วก็ลืมลักษณะแข็ง ไปคิดถึงเรื่องอื่นทันที แต่ขณะที่ไม่หลงลืมคือรู้ว่านี่เป็นธรรม และก็จะเข้าใจลักษณะนั้นได้ เมื่อกำลังมีลักษณะนั้นปรากฏซึ่งต่างกับลักษณะอื่น ค่อยๆ สะสมความรู้ ความเห็นถูกทีละเล็กทีละน้อยๆ มากจริงๆ แต่ก็เป็นความเห็นที่ถูกต้องเพราะว่ามีลักษณะของสภาพธรรมปรากฏให้รู้ได้จริงๆ
ที่มา ...