อาลัยในความเป็นเรา

    อ.อรรณพ แม้จะมีความเข้าใจธรรมในขั้นการฟังว่าสภาพธรรมไม่ใช่เรา แต่ก็ยังคงมี ความยึดถือในความเป็นเราอยู่ เพราะปัญญายังไม่มีกำลังถึงขั้นที่จะหมด ความเป็นเราได้

    ท่านอาจารย์ ลืมว่า อาลัยในความเป็นเรา

    ผู้ฟัง ก็ยังขาดความเข้าใจเยอะ หนูคิดว่าเมื่อเราจิต เจตสิก รูปยังทำงาน ก็ทำงานไปตามการสะสม แต่บางขณะก็มีความเข้าใจว่า ความติดพัน

    ท่านอาจารย์ ยังต้องการความรู้สึกที่เป็นสุขไหม

    ผู้ฟัง ต้องการ

    ท่านอาจารย์ ก็เป็นคำตอบชัดเจน ต้องการนั้น อาลัยหรือเปล่า คือยังอยากมี ยังอยากเป็น ไม่ใช่ว่าอยากหมด หรือว่าหมดแล้วก็ไม่เป็นไร

    ผู้ฟัง ก็ยังดีกว่าตอนที่ยังไม่ได้ฟังพระธรรม

    ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นจะกล่าวว่าไม่อาลัย เป็นไปไม่ได้ คิดเอง เพราะว่าที่สำคัญที่สุดคือ อาลัยในความเป็นเรา ทุกข์ยาก ทนได้ เราใช่ไหม ยังอาลัยอยู่ในความเป็นเรา เมื่อไหร่หมดความอาลัยในความเป็นเรา เมื่อนั้นก็เพราะได้รู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง ถ้าตราบใดสภาพธรรมที่กำลังปรากฏเรากล่าวถึงเรื่อยๆ บ่อยๆ สิ่งหนึ่งสิ่งใดมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นมีความดับไปเป็นธรรมดา ยังอาลัยไหม ฟังอย่างนี้

    ผู้ฟัง ถึงแม้จะฟังอยู่แบบนี้

    ท่านอาจารย์ คิดว่าไม่อาลัยหรือ ที่แท้ยังอาลัยเต็ม

    ผู้ฟัง เพราะไม่ทราบ

    ท่านอาจารย์ แค่ได้ยิน ได้ฟัง ว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่เที่ยงเลย พิจารณาก็จริง จิตก็เกิดดับ เจตสิกก็เกิดดับ รูปก็เกิดดับ แต่ก็ยังอาลัยในความเป็นเรา

    ผู้ฟัง อาจจะเป็นการสะสมมาที่ว่าเราจะต้องคิด ก็รู้ว่าขณะนี้คิด แต่ก็ต้องคิดว่า พรุ่งนี้จะทำอะไรบ้าง ๑๐โมงจะทำอะไร เที่ยงจะทำอะไร

    ท่านอาจารย์ ใครคิด

    ผู้ฟัง จิต เจตสิก ขณะนี้ทราบว่าจิต เจตสิก

    ท่านอาจารย์ อย่างนั้นก็ไม่ต้องศึกษาเลย ดับความเห็นผิด ที่ยึดถือจิตเจตสิก ว่าเป็นเรา หมดแล้ว แต่เพราะยังอาลัยอยู่ต่างหาก จะได้ฟังสักเท่าไหร่ รู้ไหมว่ายังไม่สามารถที่จะละความเป็นเราได้

    ผู้ฟัง อันนี้ทราบว่ายากมาก ก็คงฟังไปเรื่อยๆ ต้องฟังอีกมาก ต้องศึกษาอีกมาก

    อ.อรรณพ ได้ประโยชน์ด้วย เพราะหลายๆ ท่านก็อาจจะคิดว่า ก็ไม่ได้คิดอะไรแล้ว พร้อมแล้วที่จะจากโลกนี้ไป หลายคนประกาศตนอย่างนั้น

    ท่านอาจารย์ ก็เรานั่นแหละพร้อม ก็เรานั่นแหละจาก ก็ยังมีความเป็นเราอยู่ ไม่ได้หมดความอาลัยในเราเลย

    อ.อรรณพ เพราะฉะนั้นที่ว่าไม่พร้อม ที่ลึกซึ้งก็คือ ไม่พร้อมที่จะจากความเป็นเราไป ไม่พร้อมที่จะสละความเป็นเราไป

    ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นเราพร้อม ใช่ไหม

    อ.อรรณพ เราพร้อม ไม่ใช่ปัญญาพร้อม

    ท่านอาจารย์ หมายความว่ายังไม่ได้ละความอาลัยในเรา