คำสอนของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นเรื่องละตั้งแต่ต้น
เมื่อเป็นพระโสดาบันแล้ว ก็ยังต้องละต่อไป คือละความยินดีติดข้องในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ แม้เป็นพระอนาคามีบุคคล ละความยินดีในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ก็ยังต้องละต่อไป นี่แสดงให้เห็นว่าคำสอนของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นเรื่องละตั้งแต่ต้น ละความไม่รู้ ละการที่ไม่เคยได้ยินได้ฟัง ละความเป็นเราที่ต้องการหนทางผิดๆ จนกว่าจะรู้ว่าหนทางใดถูก แล้วก็ยังมีการติดข้องในข้อประพฤติปฏิบัติที่ไม่ถูกต้องหรือเปล่า เพราะว่าผู้ที่แม้มีความเห็นในหนทางที่ถูกต้อง แต่ยังไม่ได้ดับกิเลสเลย เพราะฉะนั้นโลภะก็ยังทำให้เกิดความเห็นผิด เกิดความเข้าใจผิดในการประพฤติปฏิบัติแต่ไม่ใช่ว่าในการเห็นว่าเป็นตัวตน แม้กระนั้นก็ยังมีโลภะที่ต้องการที่จะรู้สภาพธรรมที่จะต้องการให้ถึงญาณขั้นสูงๆ ต่อไป ซึ่งถ้าปัญญาไม่รู้จริงๆ ก็ละโลภะนั้นไม่ได้ เพราะว่าโลภะไม่ปล่อยให้ไปง่ายๆ ให้ใครหลุดพ้นไปจากอำนาจของโลภะโดยง่ายเลย ต้องเป็นปัญญาจริงๆ ที่เห็นถูกต้อง และรู้ว่าหนทางนี้เป็นหนทางละ เพราะฉะนั้นถ้าเข้าใจจริงๆ ก็เป็นเรื่องของสภาพธรรม ไม่ใช่เป็นเรื่องเรา คอยไม่ไหว นานเหลือเกิน อสงไขยแสนกัปป์ เมื่อไหร่จะถึง เลิกดีกว่า นั่นก็ไม่ใช่ความเห็นที่ถูกต้อง
ที่มา ...