ความสงบของจิต

ผู้ที่มีอัธยาศัยใหญ่ก็ถึงกับบรรพชาอุปสมบถเป็นพระภิกษุ ก็มีศีลที่จะต้องประพฤติทางกาย ทางวาจาตามเพศของสมณะมากกว่านี้ด้วยศรัทธาที่สะสมมาในระดับนั้น แต่ก็เป็นแต่เพียงในขั้นของยับยั้งด้วยศีล คนที่เห็นโทษมากกว่านั้นอีก รู้ว่าแม้ขณะใดก็ตามที่ไม่ได้ถือเอาสิ่งของที่คนอื่นไม่ได้ให้ ไม่ได้ประทุษร้ายฆ่าสัตว์ให้ถึงแก่ชีวิต แต่โกรธมี ริษยามี อกุศลทั้งหลายมีอย่างรวดเร็ว อย่างยับยั้งไม่ได้เลย เพราะฉะนั้นท่านเหล่านั้นถ้ามีปัญญา ท่านก็สามารถที่จะอบรมให้กุศลจิตมีความตั้งมั่น เมื่อกุศลจิตเกิดมากขึ้น ความสงบก็ปรากฏ ก็เป็นการระงับอกุศลด้วยกำลังของความสงบของกุศลจิตซึ่งเกิดสืบต่อจนกระทั่งถึงขั้นอุปจารสมาธิ อัปปนาสมาธิซึ่งไม่ง่ายเลย

ที่มา ...

พื้นฐานพระอภิธรรม ตอนที่ 239