สำนักปฏิบัติ

    ท่านอาจารย์ ใครเบื่อการฟังเรื่องสำนักปฏิบัติบ้าง ถ้าเบื่อมีความเมตตาหวังดี ต่อคนที่เขาเข้าใจผิดหรือเปล่า ทั่วบ้าน ทั่วเมือง ทั่วโลก สมควรไหม ที่จะมีคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้เขาได้ไตร่ตรอง ซึ่งจะช่วยให้เขาพ้นจากความเห็นผิด ซึ่งเป็นโทษอย่างยิ่งทุกชาติ ถ้ามีการหวังดี มีความเป็นมิตร มีความเมตตาต่อคนอื่น ก็พูดคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เปิดเผยคำของพระองค์ทั้งพระธรรม และพระวินัย เพื่อให้คนได้เข้าใจถูกต้อง เพื่อเขาจะได้พ้นจากบ่วงของโลภะ และความไม่รู้ และความเห็นผิด ซึ่งถ้าไม่มีคำสอนของสัมมาสัมพุทธเจ้า พวกเดียรถีย์พยายามทุกทาง ที่จะดับกิเลสไม่สำเร็จ เพราะว่า ไม่ได้เข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริง ถ้าเขาสะสมมามาก จนกระทั่งไม่ทิ้งความเห็นผิด อุปาทานยึดมั่น แม้แต่คำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ไม่เป็นประโยชน์สำหรับเขา แต่สำหรับคนที่ฟังแล้วไตร่ตรอง และก็เป็นประโยชน์ที่จะทำให้เกิดความเข้าใจที่ถูกต้อง จากคนหนึ่งไปอีกคนหนึ่ง ก็เป็นผู้ที่ได้ทำประโยชน์กับโลก โลก ก็คือ มนุษย์โลกที่เกิดมาด้วยความไม่รู้ ถ้าใครเบื่อเรื่องพูดเ รื่องสำนักปฏิบัติ ซึ่งจริงๆ แล้วก็หมายความว่า ไม่ตรวจสอบ จึงคิดว่าสำนักปฏิบัติถูก แต่ถ้าตรวจสอบตามความเป็นจริง ถูกยังไง

    เพราะเหตุว่า เดี๋ยวนี้เป็นธรรม และไม่ใช่มีตัวตนที่จะไปสำรวม แต่ต้องเป็นความเข้าใจความเป็นอนัตตาว่า อะไรสำรวม ในขณะที่สำรวม คือ อย่างไรไม่ใช่ไปให้เขาทำ แต่ต้องให้มีความเข้าใจ และความรู้ความเข้าใจนั่นแหละ จะค่อยๆ ละกิเลส คือ ความไม่รู้ และความเห็นผิด ถ้าไม่มีคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่มีคำถูกต้องจริงๆ ไม่มีทางที่จะไปทำให้คนที่เห็นผิดเข้าใจถูกได้เลย

    อ.อรรณพ ท่านอาจารย์ถามว่า เบื่อไหมที่จะพูดหรือจะฟัง ทั้งพูดทั้งฟัง เรื่องสำนักปฏิบัติ ถ้าเข้าใจแนวทางการอบรมเจริญปัญญา แล้วก็เข้าใจว่าธรรม คือ อะไร

    ท่านอาจารย์ ถ้ารู้ว่าสำนักปฏิบัติผิด จึงสามารถเข้าใจสำรวมอินทรีย์ได้

    อ.อรรณพ มิเช่นนั้น ก็สำรวมผิด ไม่รู้อะไรเลย แล้วไปทำอะไร

    อ.อรรณพ จำเป็นอย่างยิ่ง ที่จะต้องพูด แล้วก็เผยแพร่ในเรื่องนี้ เพราะว่า มีความเข้าใจผิดอย่างกว้างขวาง

    ท่านอาจารย์ ยิ่งสมควรพูดเรื่องการปฏิบัติหรือการสำรวมไหม เพราะว่าเกี่ยวข้องกัน ถ้าไม่มีความเข้าใจถูก ก็จะไม่รู้ว่าเขาผิด การที่เข้าใจว่าต้องไปสำนักปฏิบัตินั้นผิด เพราะว่า ไม่ได้มีความเข้าใจอะไรเลยทั้งสิ้น และก็ยังมีความเป็นอัตตา มีความเป็นตัวตนที่จะทำด้วย ถามคนที่จะไปสำนักปฏิบัติได้เลย เข้าใจธรรมหรือเปล่า ถ้าไม่เข้าใจธรรม ไปแล้วจะเข้าใจหรือ

    อ.อรรณพ เพราะเขาคิดว่า ธรรมนั้นเป็นอีกอย่างหนึ่ง ตามที่สำนักนั้นสอน หรือตามความคิดของเขา เป็นธรรมคนละอย่าง

    ท่านอาจารย์ ก็ไม่รู้จักพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรมถูกปกปิดไว้ ด้วยคำไม่จริง ลืมไปว่า การสนทนาธรรมเป็นมงคล เพราะว่า ไม่ใช่ให้ใครเชื่อเลยค่ะ แต่กล่าวคำ ที่ต่างคนก็ต่างได้ฟัง จากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่ว่าเป็นธรรมที่ลึกซึ้งอย่างยิ่ง ต้องอาศัยความละเอียด และเป็นคนที่ตรง และเป็นผู้ที่จริงใจ มิเช่นนั้น ก็ไปทางผิด แม้แต่คำว่า สำรวม ถ้าไม่มีความเข้าใจ จะไม่รู้เลยว่าสำนักปฏิบัติผิด