ทิฏฐิรกชัฏ

    ท่านอาจารย์ หลงอยู่ในความไม่รู้ และความเห็นผิด เนี่ยค่ะดอกกุหลาบ เนี่ยโต๊ะ นั่นคุณวิชัย ไม่สามารถที่จะรู้ได้เลยว่า ไม่ใช่เลย เป็นแต่เพียงสิ่งที่กระทบแล้วปรากฎ จะหลงไปอีกนานเท่าไหร่ เพราะฉะนั้น หลงเมื่อไหร่ ก็คืออยู่ในป่า หาทางออกไม่ได้ รกชัฏด้วย ไม่รู้ว่าอยู่ในป่า ใช่ไหม รกชัฏด้วย หาทางออกไม่ได้เลย อยู่ในสังสารวัฎ อยู่ไป เห็นไป ได้ยินไป กินไป สนุกไป นอนไป ไม่หยุด แต่ว่าไม่เหลือ เพียงเกิดมาชาตินึงนะคะ แล้วก็หมดไม่เหลือเลย อย่างชาติก่อนก็เหมือนชาตินี้ สุขทุกข์นานัปการ ทรัพย์สมบัตินานัปการ ความทุกข์มากมายก่ายกอง ไม่เหลือ แล้วไง ก็อยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆ โดยที่ว่า เพียงเกิดมาแล้วก็เหมือนหลับ แล้วก็ตื่นทุกวัน หมดไปทุกวัน เพราะฉะนั้น ปัญญามีกี่ขั้น

    อ.วิชัย หลายระดับขั้นครับ ขั้นปริยัติ ปฏิปัตติ ปฏิเวธ

    ท่านอาจารย์ ดีที่ได้ฟังใช่ไหม เพียงแค่ได้ฟังก็ดีแล้วใช่ไหม แต่ไม่พอเลย ได้ฟังแล้วก็ยังรู้หนทาง แต่ต้องอีกไกลมากแค่ไหน ถ้าไม่ได้ฟังเลย

    อ.วิชัย ก็ไม่มีทางจะรู้ได้เลย

    ท่านอาจารย์ ชาตินั้นก็หมดโอกาส อีกกี่ชาติจะได้ฟัง

    อ.วิชัย อรรถของคำว่ารกชัฏ ที่พระผู้มีพระภาคตรัสคำนี้ ลึกซึ้งมากเลย

    ท่านอาจารย์ อยู่ในใจหมด ความรกทั้งหลาย แล้วฟังมาแล้วถึงกัป หรือยัง แต่ว่าทุกคำเนี่ยไม่สูญหายเลยค่ะ ค่อยๆ ซึม ค่อยๆ หยั่งลงไป จนกระทั่งสามารถที่จะดับกิเลสได้ ด้วยความเข้าใจที่มั่นคงขึ้น

    อ.ธิดารัตน์ ท่านก็แสดงว่า ทิฏฐิรกชัฏ แล้วก็เป็นภัยด้วยนะคะ แต่ขณะที่เกิดก็ไม่ได้เข้าใจถึงว่า ความเห็นผิดเป็นโทษเป็นภัยอย่างไร

    ท่านอาจารย์ แล้วอยู่ไหน อยู่ไหน ป่าอยู่ไหน ในหนึ่งขณะจิต มีทุกอย่างที่รกมาก ทุกชาตินะคะ ดำมืดสนิท เต็มไปด้วยโรคนานาชนิด แต่ละหนึ่งสืบทอดมาเรื่อยๆ ๆ จนกว่าจะมีการได้ฟังพระธรรม ค่อยๆ ลดลงไป มากน้อยอย่าคิดเลยค่ะ เพราะเหตุว่า ถ้าไม่มีความเข้าใจเพียงพอนะคะ จะไม่มีความอดทนพอ

    อ.ธิดารัตน์ ขณะที่เป็นความเห็นผิด ก็ช่วยตัวเองไม่ได้

    ท่านอาจารย์ ตัวตนเป็นความเห็นผิด ทำอะไรไม่ได้ ต้องปัญญา ความเข้าใจถูกตามลำดับ

    อ.ธิดารัตน์ ท่านอาจารย์คะ แล้วปัญญานิดนึง ก็ยังทำอะไรความเห็นผิดไม่ได้

    ท่านอาจารย์ ก็จะไปทำยังไงคะ แทนที่จะเข้าใจว่าทำไม่ได้ ก็ทำไม่ได้ กลับจะทำ

    อ.ธิดารัตน์ หมายถึง เข้าใจขึ้นเท่านั้นเอง

    ท่านอาจารย์ ค่ะ ใครจะทำอะไรได้ เห็นไหมคะ พูดเองด้วย แต่จะทำ