พูดตามได้ คล้อยตามได้ แต่เป็นจริงๆ หรือยัง
เพราะฉะนั้น ก็เลยไม่เคยเข้าใจว่า การศึกษาปริยัติ คือ การศึกษาให้เกิดความเห็นถูก ความเข้าใจถูกในสิ่งที่มี เพื่อละความเห็นผิด และละการยึดถือด้วย แต่ลองคิดดู เมื่อไรบ้าง ที่โลภะให้โอกาสที่จะไม่ครอบงำ ที่จะให้ได้มีโอกาสแม้เพียงฟัง นี่เพียงฟัง ฟังแล้วก็ยังพิจารณาให้ถูกต้อง ไม่ให้เห็นผิดเข้าใจผิดด้วยความเป็นตัวตน เพราะเคย เป็นเรา ทั้งนั้นเลย อ่านพระสูตรก็ เรา ทั้งนั้นเลย ละชั่ว ทำความดี ก็เพียรละชั่ว ทำความดี ด้วยความเป็นตัวตน แต่ไม่รู้ว่า คำสอนจริงๆ คือ สอนให้เกิดปัญญารู้ว่า ธรรมเป็นธรรม
เพราะฉะนั้นแต่ละคำผ่านไม่ได้เลย เราพูดตามได้ตลอด ทุกอย่างเป็นธรรม ไม่ยาก คล้อยตามได้ แต่เป็นจริงๆ หรือยัง นี่คือความเป็นผู้ตรง ซึ่งก็เป็นบารมี เป็นสัจจะ เป็นความจริงใจ ที่เมื่อกล่าววาจาใดแล้ว ก็อบรมเจริญปัญญาที่จะให้รู้จริง ประจักษ์แจ้งความเป็นจริงของสิ่งนั้น
ที่มา ...