แก่นแท้ คือ ปรมัตถ์ ไม่ใช่บัญญัติ

สมพร โวหารก็คือบัญญัติ สมมติรวมๆกันสิ่งที่เกิดขึ้นว่าเป็นอัตตา เป็นตัวตนเป็นของเที่ยงแท้ รู้เป็นแต่ของสมมติหรือโวหาร เมื่อยังไม่เข้าถึงปรมัตถสัจจะ ก็อธิบายยาก จึงจำเป็นต้องศึกษาว่าที่เขาเรียกอัตตา ๆ นั้นแท้จริงเป็นจิต เจตสิก รูป ซึ่งบังคับบัญชาไม่ได้ ที่ถูกควรจะเรียกว่า อนัตตา ที่เราศึกษาเพื่อให้เข้าใจถึงแก่นแท้นั้นต้องเรียนถึงปรมัตถสัจจะ ต้องศึกษาปรมัตถสัจจะ ไม่ใช่สมมติสัจจะ ความจริงแค่เป็นคนเป็นสัตว์ เรียกว่า สมมติสัจจะ คนสัตว์เมื่อจำแนกโดยละเอียดแล้ว จะไม่มีเลย มีแต่จิต เจตสิก จิต เจตสิก รูป นี้แหละเป็นปรมัตถสัจจะ