ทางเดียวที่จะแก้ปัญหาคือพระพุทธศาสนา

สิ่งหนึ่งซึ่งสังคมแก้ไม่ได้ก็คือสังคมพยายามแก้คนอื่น โดยที่ไม่แก้ตัวเอง เช่นเดียวกันที่จะได้ยินได้ฟังบ่อยๆก็คือว่า ปัญหาของชีวิต ปัญหาของบ้านเมือง ปัญหาของโลก ปัญหาอะไรก็ตาม ปัญหาเศรษฐกิจ ปัญหาสังคม มีทางเดียวที่จะแก้ได้คือ พระพุทธศาสนา คำนี้คงจะได้ยินกันบ่อยมาก จากคนที่อยู่ในวงการศาสนา หรือแม้คนที่ไม่ได้อยู่วงการศาสนา แต่เป็นชาวพุทธ แต่ถ้าถามว่า แล้วก็จะศึกษาไหม พยายามให้คนอื่นศึกษา มีความจำเป็นมาก มีประโยชน์มากต้องศึกษา แล้วถ้าถามว่า คนที่พูดศึกษาหรือเปล่า ถ้าคนที่พูดไม่ได้ศึกษา จะไม่มีประโยชน์เลย เพราะเหตุว่าต้องการให้คนอื่นศึกษา เหมือนกับต้องการแก้คนอื่นไห้ดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ แต่ว่าตัวเองเคยเห็นอกุศลของตัวเองไหม ถ้ายังไม่เห็นอกุศลของตัวเอง ไม่มีทางที่กุศลจะเจริญขึ้น แต่ถ้าได้ฟังพระธรรมมากๆโดยเฉพาะส่วนละเอียด น่ากลัวอกุศลเหลือเกิน เพราะว่ามีอกุศลหลายระดับขั้น อกุศลอย่างหยาบเป็นเหตุให้เกิดกายทุจริต วจีทุจริต ทางกายมีการประหัตประหาร มีการเบียดเบียนยึดถือทรัพย์ที่เป็นของคนอื่นที่คนอื่นไม่ได้ให้ ทางวาจา ก็มีกิเลสขั้นหยาบ ที่ทำให้พูดสิ่งที่ไม่จริง คำพูดที่น่าฟังกับคำพูดที่ไม่น่าฟัง เกิดจากจิตที่ต่างกัน คำพูดหยาบต้องเกิดจากอกุศลจิตที่มีกำลังมาก แล้วก็เปลี่ยนมาเป็นคำพูดที่แสดงถึงความสำคัญตน ก็ยังเป็นอกุศลที่มีกำลัง ตรงกันข้ามกับความอ่อนโยนของจิตใจ หรือความมีเมตตา หรือความมีเพื่อน มีความหวังดีจริงๆ

นี่เป็นเรื่องธรรมทั้งหมดซึ่งถ้าศึกษาแล้ว เราจะสนใจที่จะรู้จักตัวเองแล้วก็รู้ว่า อกุศลมีมากแค่ไหนเห็นโทษเห็นภัยของอกุศลแล้วก็ขัดเกลา

นี่คือประโยชน์ของพระธรรม