ไม่มีอะไรที่จะทำกิจของปัญญาได้

นี่เป็นเรื่องธรรมทั้งหมด ซึ่งถ้าศึกษาแล้วเราจะสนใจที่จะรู้จักตัวเอง แล้วก็รู้ว่าอกุศลมีมากแค่ไหน เห็นโทษเห็นภัยของอกุศลแล้วก็ขัดเกลา นี่คือประโยชน์ของพระธรรม แต่ถ้าไม่ทีการพูดเรื่องธรรมเหล่านี้เลย ไม่ให้เกิดปัญญาจริงๆแล้ว ไม่มีอะไรที่จะทำกิจของปัญญาได้ โลภะก็ต้องทำกิจของโลภะ มานะก็ต้องทำกิจของมานะ โทสะก็ต้องทำหน้าที่ของโทสะ เพราะว่าปัญญาไม่เกิด ต่อเมื่อไรปัญญาเกิด เมื่อนั้นเหมือนแสงสว่างที่จะทำให้เราค่อยๆเห็นทุกอย่างตามความเป็นจริง แล้วก็จะรู้ว่าพระคุณของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ทรงแสดงพระธรรมถึง ๔๕ พรรษาสำหรับพวกเราสมัยนี้ ถ้าเป็นท่านพระสารีบุตรเพียงฟังท่านพระอัสสชิ ปัญญาที่ท่านสะสมมามาก ท่านเป็นพระโสดาบันได้ แต่คนในสมัยนี้เอาอนัตตลักขณสูตรมาอ่าน ซึ่งเป็นสูตรที่ทำให้ท่านพระปัญจัควัคคีย์เป็นพระอรหันต์ทั้ง ๕ รูป อ่านไป ร้อยครั้ง พันครั้งก็ยังเหมือนเดิมเพราะเหตุว่าการสะสมปัญญานั้นไม่พอ