ขวด กับ การยึดถือนามรูป

ถ้าสมมติว่า มีขวดใบหนึ่งจะตั้งอยู่ จะนอนลงไป จะย้ายจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง ความรู้สึกว่าเป็นขวดก็ไม่หายไป แต่ถ้าขวดนั้นถูกทำให้แตกย่อยละเอียดลงไป ยังจะมีความเห็นว่านั่นเป็นขวดไหม ไม่ใช่ใช่ไหม เพราะฉะนั้น นามรูปก็เหมือนกัน ตราบใดที่ปัญญายังไม่รู้ชัด กระจัดกระจายลักษณะของแต่ละนาม แต่ละรูป แตกย่อยเป็นแต่ละทาง ตราบนั้นการจะละการยึดถือว่า เป็นตัวตน เป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด ย่อมละไม่ได้ ต้องเป็นปัญญาที่รู้ชัด ทางตาเห็นจะรู้ว่าเป็นขวดแต่สภาพที่ปรากกฎทางตาก็อย่างหนึ่ง เวลาที่กระทบสัมผัสถึงแม้จะรู้ว่าเป็นขวดในภายหลัง แต่ลักษณะที่ปรากฏขณะที่กระทบสัมผัสก็เป็นรูปอีกลักษณะหนึ่ง ปัญญาต้องกระจัดกระจายสิ่งที่ประชุมรวมกันให้สำคัญยึดถือว่าเป็นขวดได้ จึงจะละการยึดถือว่าขวด ละการยึดถือว่าเป็นตัวตนได้ฉันใด นามรูปก็เหมือนกัน ที่ต้องมีสติระลึกรู้กายในกายไม่ใช่เท่านั้น เวทนาในเวทนาไม่ใช่เท่านั้น จิตในจิตไม่ใช่เท่านั้น ธรรมในธรรม เพื่อให้กระจัดกระจายสิ่งที่เคยประชุมรวมกันแล้วยึดถือว่าเป็นตัวตน ให้หมดการยึดถือได้