ทางที่ละความไม่รู้เป็นทางที่ถูกแล้ว

เพราะฉะนั้นสำหรับท่านผู้นี้ ท่านก็รู้ตามความเป็นจริงว่า การที่จะละความไม่รู้นั้น ไม่ใช่จะละได้ด้วยความรวดเร็ว เพราะฉะนั้นท่านจึงเขียนมามีข้อความว่า ผมรู้สึกดีใจมากที่เรียนรู้มาถูกทางแล้ว แม้ว่าสติจะเกิดบ้างบางขณะแต่ยังหลงลืมสติอยู่เกือบเหมือนเดิม แต่ก็เป็นผู้ที่เห็นความต่างกันของขณะที่หลงลืมสติกับขณะที่สติเกิดเพราะเหตุว่าสติเกิดบ้างแล้ว

นี่เป็นการเริ่มต้นจริงๆ ถูกหรือผิดในการที่สติจะเริ่มระลึกลักษณะของสภาพธรรมในวันหนึ่งๆ บางขณะ แล้วก็หลงลืมสติเกือบเหมือนเดิม ถ้าเข้าใจถูกอย่างนี้จะไม่มีทางที่จะหลงผิดไป แสวงหาทางอื่นซึ่งคิดว่า เป็นทางที่ลัด หรือว่าเป็นทางที่ง่าย เป็นทางที่จะดับกิเลสได้เร็ว เพราะเหตุว่าต้องเป็นปัญญาที่สามารถรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามปกติตามความเป็นจริง

เพราะฉะนั้นถ้าท่านผู้ใดยังคิดว่าจะมีหนทางอื่น ก็เป็นสิ่งซึ่งจะต้องพิจารณาจริงๆด้วยเหตุผลว่า ถ้าไม่รู้ลักษณะของสิ่งที่กำลังปรากฏว่า เป็นนามธรรมและรูปธรรม ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตนแล้ว จะละอวิชชาได้ไหม