อโหสิกรรมทางธรรม - ทางโลก

ผู้ฟัง ขอเท้าความถึงคราวที่แล้ว เรื่องอโหสิกรรม คือ ขอยกตัวอย่างเรื่องจริงเลย คือมีศิษย์ผู้หนึ่งได้คิดในใจต่ออาจารย์ผู้สอนพระอภิธรรมว่า ไม่น่าจะมาเคี่ยวเข็ญสอนเราเลย และก็ยังคิดเลยไปอีกด้วย แต่ตอนหลังรู้ตัวก็ไปขอขมาจากท่านอาจารย์ผู้นั้น ท่านก็ให้อภัย อันนี้จะถือว่าเป็นอโหสิกรรมไหมคะ ที่ว่าจะไม่มีกรรมติดต่อกันอีก

ท่านอาจารย์ คำว่า “อโหสิกรรม” หมายความว่า กรรมที่ได้ทำแล้ว เพราะฉะนั้น กรรมที่ได้ทำแล้ว มีทั้งที่เป็นกุศล และมีทั้งที่เป็นอกุศล กรรมที่ได้ทำแล้ว เปลี่ยนได้ไหม เปลี่ยนไม่ได้ แต่ทำกรรมใหม่ได้ไหม ได้ เพราะฉะนั้นเมื่อรู้ว่ากรรมใดเป็นอกุศล แม้ว่าอกุศลนั้นจะได้ทำไปแล้วก็ตาม แต่เมื่อรู้ว่าเป็นอกุศล ก็ทำกรรมที่เป็นกุศลเสีย

ผู้ฟัง แต่เขาก็ยังคงมีความขุ่นข้องใจมาจนทุกวันนี้

ท่านอาจารย์ ขณะใดที่อกุศลจิตเกิด ขณะนั้นเป็นโทษ

ผู้ฟัง ทีนี้คำว่า อโหสิกรรมของชาวโลกนี่ ก็เข้าใจกันไปอีกอย่างหนึ่ง แต่อโหสิกรรมในอรรถกถาที่ท่านกล่าวมานี้ ก็แยกออกไปอีกอย่างหนึ่ง อยากจะให้ท่านอธิบายให้ละเอียดด้วย

ท่านอาจารย์ อโหสิกรรมของชาวโลก คงจะหมายถึงการขออภัย และการให้อภัย ซึ่งจะทำให้จิตของผู้ขออภัยสบายขึ้น ถ้าได้ขออภัย แล้วก็บุคคลนั้นก็ให้อภัยด้วย