ศึกษาแบบทัพพีที่ไม่รู้รสแกงก็สูญเปล่า+++

ก็ลองคิดถึงทัพพีนะคะ เราใช้คนแกง จะแกงหม้อไหนก็ได้ ทัพพีก็คนได้หมด แต่ว่าทัพพีไม่สามารถที่จะรู้รสของแกงได้ ฉันใด ผู้ที่ฟังมากแล้วก็จำมาก แต่ไม่รู้ประโยชน์ ประโยชน์นี้สำคัญที่สุดว่าฟังเพื่ออะไร นี่เป็นจุดที่ถูกต้อง ที่ว่าถ้าจิตตั้งไว้ชอบ ขณะนี้ก็สามารถที่จะอบรมสิ่งที่เป็นประโยชน์ แต่ถ้าเราฟังมากเพื่อจะรู้แล้วจำมาก แต่เราไม่สามารถที่จะเข้าใจว่า ประโยชน์ของการฟังเพื่อเข้าใจถูกต้องตามความเป็นจริงของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏในขณะนี้ การเรียนของเราก็เป็นการสูญเปล่า เพราะว่าถึงแม้ว่าจะเรียนไป แต่สภาพธรรมก็กำลังปรากฏ แล้วก็ยังคงมีความไม่รู้ในลักษณะของสภาพธรรมที่ปรากฏทั้งๆ ที่ศึกษาว่าไม่ใช่เรา เมื่อมีตัวตน ขณะที่เห็น เป็นธาตุ หรือเป็นสภาพธรรมชนิดหนึ่ง ซึ่งเกิดเมื่อมีสิ่งที่กระทบกับจักขุปสาท คือเหตุผลต้องกำกับตลอด จิตนี้จะเกิดเมื่อรูปนี้กระทบกับจักขุปสาท เป็นปัจจัยให้มีสภาพรู้ หรือธาตุรู้ที่กำลังเห็นเดี๋ยวนี้ เราก็ฟังแต่ ถ้าฟังแล้วไม่น้อมที่จะค่อยๆ เข้าใจ ค่อยๆ เห็นว่า ธาตุชนิดนี้มีจริงๆ กำลังเป็นอย่างนี้ กำลังทำกิจอย่างนี้ ก็จะทำให้เราไม่มีทางที่จะรู้ลักษณะของสภาพธรรมเลย ก็เพียงฟังไปตลอด