เป็นมนุษย์ชาตินี้กับปฏิสนธิชาติหน้า

สำหรับผู้ที่เป็นมนุษย์ในชาตินี้ อาจจะเป็นคนที่พิการ บ้า ใบ้ บอด หนวกตั้งแต่เกิด เป็นสุคติปฏิสนธิด้วยสันตีรณกุศลวิบาก ไม่ประกอบด้วยอโลภเหตุ อโทสเหตุ อโมหเหตุเลย แต่เมื่อจุติจิตดับแล้ว อาจจะเกิดในสวรรค์ก็ได้ ในมนุษย์ก็ได้ พ้นสภาพของการเป็นสุคติปฏิสนธิด้วยกุศลวิบาก แต่ก็จะปฏิสนธิด้วยติเหตุกะ คือ ประกอบด้วยอโลภเจตสิก อโทสเจตสิก อโมหเจตสิกก็ได้

เพราะฉะนั้นเพียงภพหนึ่งชาติหนึ่งซึ่งปฏิสนธิกำหนดว่า จะเป็นบุคคลประเภทใด เมื่อสิ้นสุดสภาพของความเป็นบุคคลนี้ กรรมหนึ่งย่อมให้ผลทำให้ปฏิสนธิได้ แม้ในสุคติภูมิ หรือในอบายภูมิ ซึ่งเป็นกามาวจรภูมิสำหรับผู้ที่ไม่ได้เจริญฌาน ถ้าบุคคลในชาตินี้เป็นผู้ที่เป็นติเหตุกปฏิสนธิ เป็นผู้ที่ปฏิสนธิเกิดพร้อมด้วยอโลภเจตสิก อโทสเจตสิก อโมหเจตสิก แต่ทำอกุศลกรรม หรืออนันตริยกรรม เวลาที่จุติจิตเกิดแล้วดับไป ถ้าอกุศลกรรมให้ผล ก็พ้นสภาพจากการเป็นบุคคลซึ่งประกอบด้วยอโลภเจตสิก อโทสเจตสิก อโมหเจตสิกในขณะที่เป็นภวังค์ แล้วก็เกิดด้วยอกุศลวิบากในอบายภูมิ