เพียงขั้นฟัง ก็ยังน้อยนัก

ในสังยุตตนิกาย มหาวารวรรค สีสปาสูตร มีข้อความว่า ณ สีสปาวัน ใกล้เมืองโกสัมพี พระผู้มีพระภาคทรงถือใบประดู่ลาย ๒-๓ ใบด้วยฝ่าพระหัตถ์ และตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า ใบประดู่ลาย ๒-๓ ใบที่พระองค์ทรงถือด้วยมือกับใบที่บนต้น ไหนจะมากกว่ากัน ซึ่งหมายความว่าพระผู้มีพระภาคทรงอุปมาสิ่งซึ่งพระผู้มีพระภาคทรงรู้แจ้งแล้ว โดยไม่ได้บอกภิกษุทั้งหลายนั้นย่อมมีมากกว่าที่ได้บอก โดยเหตุผลที่ว่า เพราะไม่ประกอบด้วยประโยชน์ ไม่ใช่พรหมจรรย์เบื้องต้น ย่อมไม่เป็นไปเพื่อความหน่าย ความคลายกำหนัด ความดับ ความสงบ ความรู้ยิ่ง ความตรัสรู้ นิพพาน ส่วนที่บอกที่มีปรากฏมากมายในพระไตรปิฎกทั้งหมดก็เพื่อเกื้อกูลต่อการที่จะรู้แจ้งอริยสัจธรรม เพราะเหตุว่าเป็นธรรมที่ประกอบด้วยประโยชน์

เพราะฉะนั้นเพียงได้ฟังยังไม่หมด ยังมีอีกมากมายนักและก็เป็นพระธรรมที่มีประโยชน์ที่จะทำให้น้อมไปเพื่อการที่จะได้รู้แจ้งอริยสัจธรรม ซึ่งการรู้แจ้งอริยสัจธรรม ไม่ใช่รู้อื่น นอกจากรู้สภาพที่ลึกซึ้งของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ