ชนะด้วยเหตุผลในพระธรรม

เพราะเหตุว่าถ้าทุกคนคิดว่าเราต้องชนะ หรือเราต้องถูก อันนั้นผิดคะ เพราะเหตุว่าชนะจริงๆ คือ ชนะด้วยเหตุผล แล้วก็ด้วยประโยชน์ ถ้าสมมติว่าเราอยากชนะใครสักคนหนึ่ง ทั้งๆที่เป็นสิ่งที่ไม่ดีเลย แล้วเราก็สามารถชนะได้จริงๆ แต่เราคิดว่านั่นคือเราชนะจริงใช่ไหมคะ แต่ทางพระธรรมไม่ได้แสดงเลยว่านั่นชนะจริง เพราะเหตุว่าถ้าเป็นไปด้วยความโกรธ หรือว่าถ้าเป็นไปด้วยความเห็นแก่ตัว เราไม่ได้ชนะใครเลย เราแพ้กิเลสของเราเอง แล้วความเห็นแก่ตัวของเราเองจะไม่หยุดอยู่เพียงแค่นั้น จะมีความเห็นแก่ตัวเพิ่มขึ้นๆแล้วจะมีการต้องการชนะเพิ่มขึ้นๆ แต่ถ้าเราเป็นผู้แพ้ต่อเหตุผล ไม่มีใครชนะเป็นตัวตน แต่ว่าเหตุผลเป็นสิ่งที่สำคัญ แล้วก็เป็นสิ่งที่ทุกคนควรจะยอมแพ้ ถ้าเป็นเหตุผลที่ถูกต้อง หัดให้เราเองเป็นผู้ที่มีเหตุผลมากขึ้น แทนที่จะเป็นผู้ที่ต้องการชนะ แล้วก็ไม่มีเหตุผล

เพราะฉะนั้นก็เป็นเรื่องที่พระธรรมจะสอนให้เราแก้ตัวเอง แล้วจะก็รู้ว่าความสุขจริงๆอยู่ที่ตัวเรา บางทีเราอาจจะคิดว่าเราชนะคนอื่นแล้วเราพอใจ แต่ในขณะเดียวกันความกระหยิ่ม ความสำคัญตน ความทะนงตนจะเพิ่มขึ้น จนกระทั่งในที่สุดเราไม่ยอมแพ้ใครเลย ขณะนั้นเราจะต้องเป็นทุกข์มาก เพราะเหตุว่าไม่มีทางที่เราจะเป็นคนชนะตลอดกาลไปได้