พระอริยบุคคลกับปุถุชนต่างกันตามขั้นของกิเลส

และผู้ที่เป็นพระอริยบุคคล ไม่ได้หลอกตัวเอง และไม่ได้หลอกคนอื่นด้วย เรื่องของโลภะเป็นเรื่องที่ละเอียดเป็นเรื่องที่ละยาก แม้แต่การติดในรูป ในเสียง ในกลิ่น ในรส ในโผฏฐัพพะที่จะละได้ก็ต้องบรรลุคุณธรรมถึงความเป็นพระอนาคามีบุคคล จึงจะดับความติดในรูป ในเสียงในกลิ่น ในรส ในโผฏฐัพพะได้เป็นสมุจเฉท พระอนาคามีเห็นเหมือนอย่างปุถุชน เหมือนอย่างพระโสดาบัน เหมือนอย่างพระสกทาคามีเหมือนอย่างพระอรหันต์ แต่แม้กระนั้นความต่างกันของพระอนาคามี และพระสกทาคามี และปุถุชน และพระอรหันต์ก็ต้องมีตามขั้นของกิเลสซึ่งได้ดับไปแล้วเป็นสมุจเฉท