จะทำอย่างไรให้เกิดความเห็นถูก
สิ่งหนึ่งซึ่งทุกคนจะลืมไม่ได้ คือ ทุกอย่างไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใคร ความเห็นผิดไม่มีใครอยากมี แต่ก็มีความเห็นผิดมากมายในโลก ใครจะแก้ความเห็นผิดมากมายนั้นให้หมดได้
เพราะฉะนั้น ก็ต้องมั่นคงในความเป็นอนัตตา โลกจะเปลี่ยนไปอย่างไร พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ ทรงพยากรณ์ถึงความเสื่อม จนกระทั่งถึงกาลที่พระพุทธศาสนาจะอันตรธาน ไม่เหลือ แต่ยังไม่ถึงยุคนั้น ใกล้จะถึง
เพราะฉะนั้น ใกล้จะถึง ก็แสดงให้เห็นว่า ใกล้อย่างไร คำสอนหรือความเข้าใจคำสอนก็จะเปลี่ยนแปลงไป แต่ใครจะไปฝืนกระแสของโลกหรือสิ่งที่จะเกิดขึ้น เป็นไปไม่ได้เลย แต่ตราบใดที่คำสอนยังมีอยู่ และผู้นั้นไม่ประมาทคำสอน คำสอนที่ลึกซึ้งจะเปลี่ยนให้ไม่ลึกซึ้งไม่ได้ สิ่งที่จะต้องอบรมด้วยความอดทนจริงๆ ก็จะต้องอบรมด้วยความอดทนจริงๆ ถ้าเข้าใจถูกอย่างนี้ เราก็ไม่ไปคิดทำให้เกิดปัญญามากๆ วันนี้ ทั้งๆ ที่กว่าปัญญาจะเกิดได้ต้องอบรม ที่มีคำกล่าวว่า ถ้าเราจะทำนา แล้วมานั่งคำนวณว่า กว่าข้าวจะสุกต้องใช้น้ำเท่าไร แล้วใส่น้ำไป ผลก็คือข้าวตาย เพราะเราไม่สามารถดลบันดาลหรือทำได้
เพราะฉะนั้น ก็เป็นเรื่องของแต่ละคนที่เป็นผู้ตรงขึ้น ตรงต่อพระธรรมวินัยด้วย สิ่งใดที่เป็นคำสอนที่ถูกต้อง เราเป็นผู้ตรงต่อคำสอน ไม่คำนึงถึงองค์กร ของบุคคล หรือของใครๆ ถ้าสามารถจะช่วยได้ เราก็พร้อมจะช่วย แต่การจะแก้ไขให้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามที่ถูกต้องทั้งหมด ความผิดใดๆ ในโลกก็ต้องไม่มี นี่เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
เพราะฉะนั้น ที่แก้สังคมไม่ได้ ก็เพราะเหตุว่าเกี่ยงกันให้คนอื่นแก้ อย่างเป็นต้นว่า หลายคนบอกว่า พระพุทธศาสนาประเสริฐ ดีที่สุด แก้ปัญหาทุกปัญหาได้ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเศรษฐกิจ หรือปัญหาศีลธรรมก็ตาม ควรเรียน ผู้พูดอย่างนี้ เรียนหรือเปล่า เห็นไหมคะ สรรเสริญทุกประการ แล้วก็บอกว่า ต้องแก้ด้วยพระพุทธศาสนา ต้องอบรมเจริญปัญญา ต้องปฏิบัติ แต่ผู้กล่าวเรียนหรือเปล่า ตราบใดที่ผู้นั้นไม่เรียนด้วยตนเอง คนอื่นก็เช่นเดียวกัน พูดสรรเสริญ แต่ไม่เรียนเลย
เพราะฉะนั้น สังคมก็คือแต่ละหน่วยของชีวิต เราก็เป็นส่วนหนึ่ง แต่ละคนก็เป็นส่วนหนึ่ง ถ้าแต่ละส่วนศึกษาธรรม ไม่ต้องไปเกี่ยงให้คนอื่นศึกษา แต่ตัวเราไม่ศึกษา แต่ถ้าจะช่วยสังคม หรือช่วยให้เข้าใจธรรมก็คือเราศึกษา และต่อจากนั้นก็คือตัวเองก็จะศึกษา แต่ถ้าให้คนอื่นศึกษา แต่ตัวเองไม่ศึกษา ก็ไม่มีทางสำเร็จได้ ช่วยตัวเองช่วยไหวไหมคะ มีกำลังพอหรือเปล่าคะ