ที่จิตจะสงบได้ต้องมีเหตุมีปัจจัย

ธรรมทั้งหลายต้องมีเหตุมีปัจจัย ที่จิตจะสงบได้ ต้องมีเหตุ ไม่ใช่อยู่ดีๆ ก็สงบ ใช่ไหมคะ แล้วเวลาที่จิตสงบในขณะนั้น ปราศจากความต้องการโลภะ โทสะ โมหะ และปัญญาก็จะต้องรู้ในลักษณะของจิตในขณะนั้นจริงๆ ว่าเป็นสภาพที่ผ่องใส สะอาดปราศจากอกุศลในขณะนั้น เพราะอะไร เหตุสำคัญที่สุดที่ผล จะเป็นไปอย่างที่ต้องการได้ ไม่ใช่ว่า การเจริญสมถะนั้น จะกระทำได้ด้วยการท่องคาถาภาษาบาลี แล้วก็จิตจะสงบ เป็นไปไม่ได้เลย ถ้าปัญญาไม่เกิดรู้ลักษณะของจิตในขณะนั้น