ความเห็นถูกและความเห็นผิด

พระผู้มีพระภาคทรงตรัสรู้ว่าความเห็นมี ๒ อย่าง ความเห็นถูก สัมมาทิฏฐิ อย่าง ๑ เป็นสิ่งที่มีจริงๆ และความเห็นผิด คือ มิจฉาทิฏฐิ ความเห็นผิดก็มีจริง ไม่ใช่ไม่มี ความเห็นถูก คือ เห็นถูกตามความเป็นจริงของสภาพธรรมนั้น ไม่คลาดเคลื่อน ไม่เข้าใจผิด สภาพธรรมเกิดขึ้น ดับไป เห็นถูกหรือเห็นผิด ถ้าสภาพธรรมไม่เกิด ไม่ดับ ไม่มีปัจจัย เกิดขึ้นมาลอยๆ นี่ถูก หรือนี่ผิด

เพราะฉะนั้นเราก็ต้องเป็นผู้ที่พิจารณา อย่างใครก็ตามที่ไม่เข้าใจในเหตุปัจจัย ก็บอกว่าทุกอย่างเกิดขึ้นมาเอง เกิดขึ้นมาลอยๆ เพราะไม่รู้เหตุ ไม่รู้ปัจจัย ไม่รู้ว่าเพราะอะไรสภาพธรรมนี้จึงได้เกิดขึ้น เมื่อไม่รู้ก็บอกว่าไม่มี แต่ผู้ที่รู้สามารถที่จะหยั่งรู้ และแทงตลอดในเหตุในผลของทุกอย่าง

เพราะฉะนั้นการจะดับทุกข์ ต้องรู้เหตุของทุกข์ การจะดับกิเลส ต้องรู้เหตุของกิเลส จึงจะดับได้ ถ้าเหตุของอกุศลทั้งหลายคืออวิชชา ธรรมที่ตรงกันข้ามคือวิชชาที่จะดับอวิชชาได้