ผู้ที่ละเอียดจึงฟังธรรมเข้าใจได้

ขณะใดที่เข้าใจ ขณะนั้นสติมีไหม ปัญญามีไหม กำลังมีสิ่งที่สติกำลังรู้และปัญญากำลังเข้าใจไหม

เพราะฉะนั้นก็จะเข้าใจหนทาง คือ สติปัฏฐาน ว่าไม่ใช่ชื่อ ซึ่งเราเอาไปปฏิบัติ เอาไปบอกให้ทำ ชักชวนให้ทำ แต่เป็นการที่จะอบรมเจริญปัญญาของตนเองจากการฟัง ซึ่งเป็นผู้ที่ละเอียด เพราะว่าผู้ที่ทรงธรรม ต้องเป็นผู้ที่เห็นความลึกซึ้งของธรรม ถ้าคิดว่า ธรรมไม่ลึกซึ้งเลย พูดว่าสิ่งที่ปรากฏทางตาก็เป็นสิ่งที่เพียงปรากฏทางตา แต่ไม่ได้เข้าใจจริงๆในความลึกซึ้ง ว่าสิ่งที่ปรากฏทางตา ถ้ากล่าวว่าเป็นธรรม และเป็นสิ่งที่ปรากฏทางตา ต้องไม่ใช่สิ่งหนึ่งสิ่งใด เป็นคนไม่ได้ เป็นอะไรก็ไม่ได้ เป็นได้อย่างเดียว คือ ธาตุที่สามารถกระทบจักขุปสาทและปรากฏ

เพราะฉะนั้นก็จะเข้าใจว่า ในชีวิตประจำวันอยู่ในโลกของความคิดนึก และ ความจำจากสิ่งที่ปรากฏทางตา สั้นมาก ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย สั้นๆ ทั้งนั้น แต่ความคิดที่สืบต่อจากแต่ละขณะ ทำให้เป็นสิ่งที่เหมือนไม่ดับเลย แล้วก็เป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใดอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะคิดก็คิดถึงคน จำ ไม่ได้รู้เลยว่าขณะนั้นเป็นสภาพที่เพียงคิดเพราะจำ ถ้าไม่จำก็คิดถึงสิ่งนั้นไม่ได้เลย

ด้วยเหตุนี้การฟังธรรมจึงผู้ที่ละเอียด เมื่อเป็นผู้ที่ละเอียด ผู้นั้นจะเป็นผู้ทรงธรรม สามารถที่จะเข้าใจธรรมได้