จะหลับจะตื่นก็ไม่อยู่ในอำนาจบังคับ

สำหรับผู้ชอบนอน ชอบหลับ จะไม่พ้นไปจากกิเลส เพราะว่าขณะนั้นเป็นโลภมูลจิตที่ชอบที่จะหลับ แต่ถ้าผู้ที่อยากจะหลับ เพราะว่าร่างกายอ่อนเพลียเป็นธรรมดา ซึ่งเมื่อถึงเวลาที่ควรจะพักผ่อนก็ควรที่จะหลับ แต่ถ้าไม่หลับ ขณะที่ไม่หลับนั้น ก็ควรที่จะรู้ว่า ไม่หลับก็ดี เพราะเหตุว่าเป็นโอกาสที่สติจะระลึกศึกษาลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ ไม่ว่าจะตื่นหรือจะหลับ ถ้ารู้ว่า บังคับบัญชาไม่ได้ แต่จะถือประโยชน์จากการตื่น โดยการที่สามารถพิจารณารู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ เป็นกุศลจิตซึ่งดีกว่าการหลับ เพราะเหตุว่าถ้าหลับแล้ว ปัญญาจะเกิดรู้ลักษณะของสภาพธรรมไม่ได้