การเจริญสติปัฏฐานเป็นปกตูนิสสยปัจจัยให้เกิดโลภะได้

ทรงเกียรติ อีกนัยหนึ่ง ที่ว่ากุศลเป็นปัจจัยให้อกุศลโดยปกตูปนิสสยปัจจัย ผู้ที่เจริญสติปัฏฐานบางวันสติเกิดมาก เมื่อเกิดมากแล้วก็มีความพอใจ เกิดโสมนัสอย่างนี้จะเป็นกุศลเป็นปกตูปนิสสยปัจจัยแก่อกุศลหรือเปล่าครับ ?

ท่านอาจารย์ แน่นอนค่ะ เป็นตัวอย่างที่ดีอันหนึ่งคือสำหรับผู้ที่อบรมเจริญปัญญา แต่เมื่อยังไม่ถึงขั้นที่จะรู้แจ้งอริยสัจธรรม ก็ยังไม่สามารถที่จะดับกิเลสได้เป็นสมุจเฉท เพราะฉะนั้นถึงแม้ว่าสติปัฏฐานจะเกิด แต่ว่าขณะใดที่เผลอสติ แล้วไม่รู้ลักษณะของสภาพธรรมในขณะนั้น อกุศลคือโลภะก็เกิดได้

อยากจะถึงวิปัสสนาญาณแต่ละขั้น เคยมีบ้างไหม ? ความรู้สึกอย่างนี้ ขณะนั้นให้เห็นได้ว่า กุศลเป็นปกตูปนิสสยปัจจัยให้เกิดอกุศลหวังอยากจะบรรลุนิพพานหรือว่าอยากจะถึงวิปัสสนาญาณแต่ละขั้น