การกราบพระสวดมนต์ส่วนใหญ่เป็นกุศลขั้นศีล

สำหรับเรื่องการกราบพระ สวดมนต์ ที่เคยปฏิบัติกันตามประเพณีตั้งแต่เล็กจนกระทั่งโต ท่านผู้ฟังก็จะเห็นได้ว่า ส่วนมากแล้วเป็นกุศลขั้นศีล ขั้นอัปจายนะ การน้อบน้อมต่อบุคคลที่ควรน้อบน้อม แม้แต่การแสงความเคารพต่อผู้ที่ควรเคารพ เช่นครู อาจารย์ ญาติ ผู้ใหญ่ หรือว่าผู้มีคุณความดีต่างๆ นั่นก็เป็นกุศลขั้นศีล หรือ อัปจายนะ เพราะฉะนั้น การกราบพระสวดมนต์ โดยที่ไม่ได้ระลึกถึงพระคุณ ในขณะนั้นเป็น กุศลขั้นศีล ไม่ใช่ขั้นสมถภาวนา เพราะว่าในขณะนั้น เมื่อไม่ได้ระลึกถึงพระคุณ จิตไม่สงบ แต่เป็นกุศลที่แสดงความน้อบน้อมต่อพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะฉะนั้น ก็เป็นกุศล แต่เป็นว่าเป็นกุศลขั้นศีล