มิตรที่คอยเตือน

เพราะฉะนั้นต้องเป็นเรื่องของความเข้าใจจริงๆ ที่จะขาดการฟังไม่ได้ เพราะเหตุว่าการฟังก็เหมือนมิตรที่เตือนให้เห็นความจริงของสภาพธรรม ซึ่งเห็นยาก แม้จะได้ฟังแล้วก็มีความเข้าใจว่า ไม่มีอะไรเที่ยงเลย ทุกอย่างเกิดแล้วก็หมดไปแต่ละขณะ โดยไม่รู้ตัว จนกว่าจะถึงขณะสุดท้าย คือ ขณะที่จากโลกนี้ไป เริ่มเห็นว่า ไม่มีอะไรที่ยังเหลืออยู่เลย แต่ก่อนจะตาย เห็นมี ก็หมดแล้ว คิดมี ก็หมดแล้ว เพียงแต่จิตที่เกิดตามการสะสมที่จะเป็นบุคคลนี้สิ้นสุดเมื่อไร ก็ทำให้เกิดปฏิสนธิจิตต่อไป ไม่มีทางสิ้นสุด ความจริงต้องเป็นความจริงค่ะ เพราะฉะนั้นผู้ที่ตรงต่อความจริง เห็นประโยชน์ของความจริง แม้ความจริงนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ง่าย แต่สะสมได้ แต่ต้องรู้ตามความเป็นจริง ไม่ใช่เพียงฟัง ถ้าเพียงฟังแล้ว ก็ยังคงไม่เป็นมิตรกับใคร