ฟังแล้วลืมว่าเป็นธรรมเพราะความไม่รู้มีมากกว่า
ผู้ฟัง ฟังธรรมแล้วชื่นใจ กลับไปก็ลืม เป็นเพราะอะไร
ท่านอาจารย์ ความรู้ หรือความไม่รู้มากกว่ากัน ความไม่รู้มากกว่า ก็เป็นปัจจัยที่จะให้เกิดไม่รู้ความจริงในขณะที่ไม่ได้ฟัง ไม่เกิดความเข้าใจถูกต้อง
ผู้ฟัง มีวิธี หรือเปล่า
ท่านอาจารย์ วิธีอะไร
ผู้ฟัง วิธีที่จะให้จำสิ่งดีๆ ให้มากขึ้น
ท่านอาจารย์ ฟังเรื่องไหนบ่อยกว่ากัน
ผู้ฟัง ส่วนมากจะฟังธรรมมากกว่า แต่ไม่ค่อยจะจำ
ท่านอาจารย์ ก่อนๆ นี้ฟังอะไรมากกว่า
ผู้ฟัง แต่ก่อนฟังเพลง
ท่านอาจารย์ เพลงที่เคยฟังมาก่อนตั้งแต่เกิดจนกระทั่งถึงวันนี้ มากกว่า หรือน้อยกว่าธรรมที่ได้ฟัง
ผู้ฟัง มากกว่า
ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นเป็นคนที่มีเหตุผล สิ่งใดที่มีมาก สะสมมามาก ก็มีปัจจัยที่ทำให้เกิดมาก ก็เป็นของธรรมดา ถ้ามีความเข้าใจถูกในสิ่งที่มีแล้วในขณะนี้ ก็จะทำให้รู้ว่าเราไม่สามารถที่จะมีเราที่จะไปคิดนึก ทำอะไรขึ้นมา แต่ว่าสิ่งใดก็ตามเกิดแล้วทั้งนั้นจึงได้ปรากฏ แม้แต่ความคิดว่ามีวิธีไหม ขณะนั้นก็เป็นความคิดที่เกิดแล้ว จะเปลี่ยนความคิดนั้นเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย สิ่งใดก็ตามที่มีขณะนี้เพราะเกิดแล้ว ต้องเข้าใจ และต่อไปสิ่งใดก็ตามที่จะเกิดก็เพราะมีปัจจัยที่จะเกิดด้วย ก็คือการเข้าใจธรรมในความเป็นปัจจัยของธรรมถูกต้อง ค่อยๆ เข้าใจถูก ไม่ใช่ว่าอยากจะเป็นอย่างอื่น ซึ่งไม่ใช่ในขณะนี้ เพราะว่าขณะนี้เป็นแล้วโดยที่ไม่มีใครทราบ แต่มีปัจจัยก็เกิดขึ้นเป็นอย่างนี้ เพราะฉะนั้นข้างหน้า หรืออนาคตต่อไปที่จะเกิดก็เหมือนกัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็เพราะมีปัจจัยพร้อมที่จะเกิดเป็นอย่างนั้นในขณะนั้น ไม่เป็นอย่างอื่น การฟังธรรมคือการเข้าใจให้ถูกต้องตามความเป็นจริง ถ้ายังมีตัวเราอยากจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ก็ลืมไปอีกแล้ว ก็ต้องฟังจนกว่าจะเข้าใจจริงๆ ว่าเป็นธรรม
ที่มา ...