สติระลึกในสิ่งที่ปรากฏได้ก็จะไม่เพลินไปในสิ่งที่ปรากฏ

เพราะเหตุว่า บางทีเวลาที่เห็นอสุภะซากศพที่ทิ้งไว้ในป่าช้า ฝูงกาจิกกินบ้าง ฝูงนกตะกรุมจิกกินบ้าง ฝูงแร้งจิกกินอยู่บ้าง หมู่สุนัขกัดกินอยู่บ้างเหล่านี้ หรือว่าหมู่สัตว์ตัวเล็กๆ ต่างกัดกินอยู่บ้าง อาจจะไม่คิดว่าเป็นตัวท่านก็ได้ใช่ไหม คิดว่าเป็นคนอื่น แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ก็อาจจะเป็นท่านวันหนึ่งก็ได้ ไม่เพลินไปด้วยความติดข้องในสิ่งที่ปรากฏ แต่ถ้าไม่ระลึกอย่างนี้ก็จะเพลินไปหลายขณะทีเดียว หรือว่าอาจจะเพลินไปตลอดเวลาก็ได้ แต่พอระลึกเช่นนี้แล้วก็ทำให้สติเกิดพิจารณาเห็นกายในกาย เห็นธรรมที่เกิดขึ้น และเสื่อมไปตามความเป็นจริงได้ ข้อสำคัญคือให้สติระลึกได้ ถ้าสมมติว่า ไม่โทรแสดงไว้ในมหาสติปัฏฐานสูตร พอเห็นอสุภะในลักษณะนี้ จะมีการระลึกได้ไหม หลงลืมไปอีกเรื่อยๆ ทีเดียว