แค่นี้ทำไม่ได้ก็ไม่ถึงนิพพาน

และท่านก็ได้เล่าประสบการณ์ในชีวิตของท่านให้ฟัง เช่น ท่านผู้หนึ่งท่านก็ได้เล่าถึงชีวิตของท่านว่า มีผู้ขอยืมเก้าอี้ท่านไปใช้ แต่ไม่ส่งคืนสักที ใจของท่านก็อยากใช้เก้าอี้ตัวนั้น เพราะเหตุว่าท่านก็มีความจำเป็นจะต้องใช้ และวันหนึ่งท่านก็อุตส่าห์ลงไปถึงชั้นล่างซึ่งเขายืมเก้าอี้ไป และก็บอกว่าจะต้องใช้เก้าอี้นี้แล้ว เพราะฉะนั้นก็ยกเก้าอี้จากชั้นล่างขึ้นชั้นบนด้วยความเหน็ดเหนื่อยร่างกาย และหนักใจด้วย เพราะว่าขณะนั้นเป็นอกุศลที่มีกำลัง เป็นความเร่าร้อนที่ต้องการจะได้ พอขึ้นไปเสร็จเรียบร้อยแล้ว ท่านก็นึกว่า ถ้าท่านปรารถนาพระนิพพาน และเพียงเท่านี้ก็ยังละไม่ได้ สละไม่ได้ ท่านจะถึงพระนิพพานได้อย่างไร คราวนี้ท่านก็ยกเก้าอี้ลงไปข้างล่าง ตัวเบา โล่งใจ จิตผ่องใส ซึ่งแสดงให้เห็นว่า ขณะใดที่สติไม่เกิด อกุศลเกิด อกุศลก็ทำกิจของอกุศลเต็มที่ ที่จะคิด ที่จะชนะ ที่จะคิดไม่เอื้อเฟื้อ ที่จะคิดทำด้วยความรุนแรงต่างๆ มีการหอบหิ้วดึงลากขึ้นไปด้วยความหนักความเหนื่อย แต่พอนึกขึ้นได้ เบาหมด แล้วก็ยกเก้าอี้ลงไปให้ ให้เขาใช้ แล้วไม่เอาคืน เพราะท่านก็จะซื้อใหม่ ด้วยจิตใจที่ปลอดโปร่ง เพราะเหตุว่าถ้าเพียงเท่านี้ยังเกิดกุศลไม่ได้ แล้วจะถึงพระนิพพานได้อย่างไร