เหตุที่ทรงแสดงอาหารปัจจัยในเรื่องของกพฬีการาหาร

และการที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงเรื่องของอาหารปัจจัยคือ กพฬีการาหาร เรื่องของการบริโภคในชีวิตประจำวันนี้ ไม่ใช่โดยที่ไม่เป็นประโยชน์เลย แต่เพราะเหตุว่าเรื่องของการบริโภคเป็นชีวิตประจำวัน เป็นนามธรรมและรูปธรรมซึ่งไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคลไม่ใช่ตัวตน ไม่ว่าจะเป็นในขณะใดทั้งสิ้น ในขณะที่กำลังฟังสติที่จะระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมก็พิจารณาเพื่อที่จะให้รู้ชัดตามความเป็นจริงว่าลักษณะสภาพนั้นเป็นนามธรรมไม่ใช่ตัวตน ลักษณะนั้นเป็นรูปธรรมไม่ใช่ตัวตน

นี่คือในขณะที่กำลังฟังธรรม แต่ชีวิตประจำวันก็มีการบริโภคอาหาร ซึ่งไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่สัตว์ไม่ใช่บุคคลด้วย

เพราะฉะนั้นเมื่อทรงแสดงเรื่องของกพฬีการาหาร การบริโภคอาหารเป็นคำ ๆ ก็ควรที่สติจะระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏในขณะนั้น จึงได้ทรงแสดงไว้ด้วย ซึ่งท่านผู้ฟังนี้ ต้องอาศัยความเข้าใจเรื่องของการเป็นผู้มีปกติเจริญสติปัฏฐาน และการเข้าใจเรื่องของนามธรรมและรูปธรรม และปัจจัย เพื่อที่จะได้พิจารณาได้ประโยชน์จากการที่ทรงแสดงเรื่องของการบริโภคกพฬีการาหาร