ผัสสเจตสิกเป็นผัสสาหาร

ผัสสะ ได้แก่ เจตสิกซึ่งเป็นนามธรรมซึ่งกระทำกิจกระทบอารมณ์ รูปกับรูปถึงแม้ว่าจะกระทบกัน แต่ก็ไม่นำมาซึ่งสภาพรู้ รูปกระทบรูป แต่ว่าขณะใดก็ตามซึ่งนามธรรม คือ ผัสสเจตสิกกระทบอารมณ์ ขณะนั้นย่อมนำผล คือ จิตและเจตสิกอื่น ๆ ให้เกิดร่วมกันและรู้อารมณ์ที่ผัสสะกระทบในขณะนั้น

สำหรับการนำมาของนามอาหารมี ๒ นัยคือ โดยนัยของปฏิจจสมุปบาทนัยหนึ่ง และโดยนัย ของปัจจัยอีกนัยหนึ่งสำหรับโดยนัยของปฏิจสมุปบาท ผัสสเจตสิกนำมาหรือว่าเป็นปัจจัยให้เกิดเวทนา ๓ แต่ว่าถ้าโดยนัยของอาหารปัจจัย ผัสสะก็เป็นปัจจัยให้เกิดเวทนาและสัมปยุตตธรรมที่เกิดร่วมด้วย คือ จิตและเจตสิกอื่น ๆ ที่เกิดพร้อมกับผัสสะในขณะนั้น