ทุกขณะเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัยที่มีแล้วในอดีต

เพราะเหตุว่าการที่จะละคลายความยินดีในภพชาติ ละคลายมันยึดถือว่าเป็นตัวตนนั้น จะต้องรู้จักชีวิตจริงๆ แต่ละขณะ ไม่ใช่ของเท็จ ไม่ใช่ของหลอกลวง ไม่ใช่ของสร้างขึ้น แต่ว่าทุกๆ ขณะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ที่มีแล้วในอดีต ไม่ว่าท่านจะใส่รองเท้า ท่านจะดูนาฬิกา ท่านจะทำงาน หรือว่าท่านจะกระทำกิจใดๆ ก็ตาม ก็เป็นสิ่งที่มีปัจจัยในอดีตทำให้สิ่งเหล่านี้ต้องเกิดขึ้นเป็นชีวิตจริงๆ ที่สติจะต้องระลึกรู้ แล้วก็ละคลายการยึดถือว่าเป็นสัตว์เป็นบุคคลเป็นตัวตน เพราะฉะนั้นการเจริญสติปัฏฐานไม่จำเป็นที่จะต้องผลัดผ่อน หรือว่ารอเวลา หรือว่าเลือกสถานที่ แต่ว่าการระลึกถึงความตาย แล้วก็การระลึกถึงพระธรรมวินัยก็จะทำให้เกิดความเพียรที่จะระลึกรู้ลักษณะของนาม และรูปที่กำลังปรากฏ