การเจริญสติปัฏฐานจำเป็นต้องมีสัมมาทิฏฐิในการข้อปฏิบัติก่อน

เพราะเหตุว่าเรื่องของการเจริญสติปัฏฐานเป็นเรื่องที่ละเอียดมาก เป็นเรื่องที่จะต้องมีสัมมาทิฏฐิความเข้าใจถูกในข้อประพฤติปฏิบัติเสียก่อน เมื่อมีสัมมาทิฏฐิแล้วก็เป็นเหตุให้เกิดสัมมาสติ และมรรคมีองค์อื่นๆ ต่อไป แต่ถ้าความเข้าใจเรื่องของการเจริญสติปัฏฐานยังคลาดเคลื่อน การเจริญสติปัฏฐานก็ไม่สามารถที่จะให้เกิดปัญญารู้ชัดในลักษณะของสิ่งที่กำลังปรากฏ ซึ่งขณะใดที่ไม่ระลึกรู้ลักษณะของสิ่งที่กำลังปรากฏ ขณะนั้นก็ไม่ใช่การสังวรทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจโดยนัยของสติปัฏฐาน อาจจะเป็นการสังวรโดยนัยของปาฏิโมกข์ แต่ว่าไม่ใช่โดยนัยของการเจริญสติ