เมื่อกระจัดกระจายย่อยลงไปแล้ว จะไม่เหลือรูปยืน เดิน นั่ง นอน

ถึงแม้วิการรูปที่กาย จริงอยู่รูปวัตถุภายนอกไม่มีวิการรูป แต่ว่าที่กายของสัตว์ ของบุคคลนั้น มีวิการรูป รูปที่เบา ที่อ่อน ที่ควรแก่การงานของมหาภูตรูปเป็นเหตุให้มีการที่รูปนั้นนั่งได้ นอนได้ ยืนได้ เดินได้โดยไม่ใช่ลักษณะของวัตถุ แต่ว่ามีความเบา ความอ่อน ความควรแก่การงานในขณะที่นั่ง ในขณะที่นอน ในขณะที่ยืน ในขณะที่เดิน ถ้าแตกแยกกระจัดกระจายรูปที่กำลังประชุมรวมกันออกเป็นกลุ่มเป็นกลาปแล้ว แต่ละรูปก็จะมีอวินิพโภครูป ๘ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม สี กลิ่น รส โอชา ในสัตว์ในบุคคลนั้นก็ยังมีวิการรูป คือ รูปที่เบา ที่อ่อน ที่ควรแก่การงาน ของมหาภูตรูปรวมอยู่ด้วย กระจัดกระจายออกแล้วก็ยังมีในส่วนย่อย แต่ละอณู แต่ว่าไม่สามารถจะบัญญัติเอารูปนั่งเข้าไปใส่ในกลาปนั้นเพิ่มขึ้นมาอีก เอานอนก็ไปใส่ เอายืนเข้าไปใส่ เอาเดินเข้าไปใส่ นั่นไม่ใช่ เมื่อกำจัดกระจายรูปออกหมดแล้ว จะไม่มีรูปนั่งเล็กๆ จะไม่มีรูปนอนเล็กๆ จะไม่มีรูปยืนเล็กๆ จะไม่มีรูปเดินเล็กๆ เลย