สติปัฏฐานมีกายเป็นอารมณ์ แต่ไม่เห็นกายว่าน่าพอใจอย่างโลภะ

กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน ระลึกที่กาย กำลังมีกายส่วนหนึ่งส่วนใดเป็นอารมณ์ ไม่ใช่มีอย่างอื่นเป็นอารมณ์ ในขณะนั้นไม่ได้ระลึกรู้ลักษณะของจิต ไม่ได้ลักษณะของเวทนา แต่ระลึกรู้ลักษณะของกายกายนั้นก็เป็นสติปัฏฐาน ระลึกแล้วเป็นโลภะได้ไหม โลภะมีกายเป็นอารมณ์ได้ไหม ได้แต่ว่าในขณะนั้นไม่ใช่โลภะที่มีกายเป็นอารมณ์ แต่เป็นมหากุศลเป็นสติที่รู้ความเป็นอสุภะของกาย เวลาที่เกิดโลภะ เห็นผมแล้วก็เกิดโลภะเพราะเห็นความน่าพอใจในผม ทำให้จิตเป็นโลภจิตเกิดขึ้นยินดีพอใจในขณะนั้น เห็นผมเหมือนกันสติระลึกรู้ไม่ใช่ในความน่าพอใจ ถ้าระลึกรู้ในความน่าพอใจก็เป็นปัจจัยให้โลภมูลจิตเกิด แต่นี่ระลึกรู้ในความเป็นปฏิกูล อะไรจะเกิด ถ้ามีโยนิโสมนสิการ ก็เป็นมหากุศล เป็นสติปัฏฐานได้ ทุกครั้งที่โลภมูลจิตจะเกิด ไม่ว่าจะเป็นทางตา ทางหู ก็หมายความว่าเห็นความน่าพอใจในสิ่งที่เป็นอารมณ์ เพราะฉะนั้นก็เป็นปัจจัยให้โลภมูลจิตเกิด มีความยินดีพอใจ นั่นก็มีกายเป็นอารมณ์ แต่นี่มีกายเป็นอารมณ์แต่ไม่ใช่เห็นความน่าพอใจ เมื่อไม่เห็นความน่าพอใจโลภะก็ไม่เกิด แต่เป็นสติที่ระลึกลักษณะของกายนั้น