สติระลึกรู้รูปที่ปรากฏทางทวารหนึ่งทวารใดเป็นการเพิกอิริยาบถ

ทรงเกียรติ แล้วอิริยาบถทั้งหมดมี ๔ขณะที่มีสติระลึกรูปที่เย็น ขณะนั้นเพิกแล้วทั้ง ๔หรือว่าเพิกอิริยาบถหนึ่งอิริยาบถใด

ท่านอาจารย์ ขณะนั้นยึดถือรูปใด อิริยาบถใดว่าเป็นเรา

ทรงเกียรติ ก็ถ้ามีสติรู้ที่อารมณ์ ก็ไม่มีอิริยาบถหนึ่งว่าเป็นเรา

ท่านอาจารย์ ก่อนที่สติจะระลึก ยึดถืออิริยาบถใดว่าเป็นเรา

ทรงเกียรติ ก็ขณะที่นั่งก็ยึดว่ากำลังนั่ง

ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นขณะที่นั่งยึดถือรูปที่นั่งว่าเป็นเรา เวลาเพิกอิริยาบถ คือ ระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมหนึ่งสภาพธรรมใดที่ปรากฏทางทวารหนึ่งทวารใด จึงจะเพิกอิริยาบถได้

เช่นในขณะที่กำลังเห็นทางตา สีสันวรรณะเท่านั้นที่ปรากฏ ถ้ามีความเห็นถูก ก็คือรู้ในสภาพที่เป็นจักขุนทรีย์ ซึ่งเป็นปัจจัยให้มีสภาพเห็นสิ่งที่กำลังปรากฏทางตาซึ่งไม่ใช่อิริยาบถ ทางหูก็โดยนัยเดียวกัน ทางจมูกทางลิ้นแม้ทางกายลักษณะที่แข็งปรากฏตรงไหนสติระลึกรู้ลักษณะสภาพของแข็งซึ่งยังไม่ดับจึงได้ปรากฏในขณะนั้น

ในขณะที่แข็งกำลังปรากฏ สติระลึก ความเยื่อใยในรูปร่าง ในอิริยาบถต้องไม่มี จึงจะชื่อว่า เพิกอิริยาบถ

ทรงเกียรติ ถ้าอาจารย์พูดอย่างนี้ ก็หมายความว่าในขณะที่เรากำลังนั่ง ปกติถ้าไม่มีสติปัฏฐานเกิดขึ้น ก็ยึดว่าเรากำลังนั่ง

ท่านอาจารย์ ถูกไหมคะ เคยเป็นอย่างนั้นไหม

ทรงเกียรติ เป็นอย่างนั้นทุกทีครับ ในเมื่อมีสติระลึกรู้ที่อารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งที่กำลังปรากฏ ในขณะนั้นก็ไม่ได้ยึดว่าเรากำลังนั่ง ก็ชื่อว่าเพิกอิริยาบถนั่ง

ท่านอาจารย์ ถูกต้องค่ะ