วิตกเจตสิก เป็นได้ทั้งสัมมาสังกัปปะ หรือ มิจฉาสังกัปปะ

วิตกเจตสิกเป็นได้ทั้งสัมมาสังกัปปะหรือมิจฉาสังกัปปะเพราะเหตุว่าเป็นสภาพที่จรดในอารมณ์หรือเป็นสภาพที่ตรึกหรือคิดอารมณ์ต่าง ๆ จะสังเกตได้ว่าถ้ากุศลจิตเกิด การดำริ การตรึกการคิดเป็นไปทางฝ่ายกุศลแต่ขณะใดที่อกุศลจิตเกิดขึ้น การตรึกการคิดนั้นตรงกันข้ามเช่นคิดเรื่องโกรธนี้ที่จะต้องโกรธ ขณะนั้นไม่ใช่ตัวตนไม่ใช่สัตว์ไม่ใช่บุคคลแต่มีฉันทะที่จะโกรธ เพราะฉะนั้นในขณะนั้นก็ต้องเป็นมิจฉาสังกัปปะ แต่บางเวลาอาจจะเห็นโทษของความโกรธและเห็นว่าความโกรธไม่มีประโยชน์เลย ในวันหนึ่ง ๆเคยเป็นอย่างนี้บ้างไหม ที่จะเห็นโทษของความโกรธเห็นโทษของอกุศล ในขณะนั้นก็ไม่ใช่สัตว์ไม่ใช่บุคคลไม่ใช่ตัวตนแต่เป็นสัมมาสังกัปปะ คือวิตกเจตสิกซึ่งเป็นกุศลเกิดขึ้นในขณะนั้น

เพราะฉะนั้นการคิดหรือว่าสภาพของวิตกเจตสิกนี้ก็เป็นทางของกรรมคือถ้าเป็นสัมมาสังกัปปะก็เป็นทางของกุศลกรรมถ้าเป็นมิจฉาสังกัปปะก็เป็นทางของอกุศลกรรม