ต้องการสุขเวทนาเพราะไม่เข้าใจสภาพแท้จริงของสุขเวทนา

วันหนึ่งๆ ที่ต้องการความรู้สึกเป็นสุข เพราะเหตุว่าไม่เข้าใจสภาพที่แท้จริงของสุขเวทนาว่าที่ต้องการรูปทางตา ก็เพราะเหตุว่าสุขเวทนาที่อาศัยความรู้สึกเป็นสุขพอใจในสิ่งที่เห็นนั่นเอง ทำให้พอใจ ขวนขวาย แสวงหา ต้องการรูปนั้นอีกบ่อยๆ หรือเวลาที่ท่านผู้ใดต้องการเสียง อยากจะได้ยินเสียงอะไรก็ตามซึ่งเป็นที่เพลิดเพลินเจริญหู ท่านก็ไม่ทราบว่าเพราะอะไรท่านถึงได้ต้องการเสียงนั้น แต่เพราะความรู้สึกเวทนาที่เป็นสุขเวลาที่ได้กระทบกับเสียงนั้น เป็นปัจจัยทำให้มีความต้องการในเสียงนั้นอยู่เรื่อยๆ ถ้าผู้ใดไม่รู้ชัดในลักษณะของความรู้สึก เป็นสุขก็ตาม เป็นทุกข์ก็ตาม เฉยๆ ก็ตามซึ่งเป็นสภาพธรรมที่อาศัยเหตุปัจจัยเกิดขึ้นเพียงนิดเดียว แล้วก็หมดไป ถึงความรู้สึกนั้นจะเป็นสุขสักเท่าไหร่ ความรู้สึกนั้นก็เกิดขึ้นปรากฏแล้วก็หมดไปตามเหตุปัจจัย วนเวียนไปอย่างนี้เรื่อยๆ แต่ถ้าท่านผู้ใดไม่เข้าใจ สติไม่ระลึกรู้ลักษณะของเวทนาความรู้สึกแล้วก็ย่อมจะพอกพูนกิเลสหรือความต้องการในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะมากขึ้น